hendur á. Rannvá Magnadóttir heldur tað hava stóran týdning, at mann ger sítt fyri at dálka minni og ansa eftir umhvørvinum. At lata vera við at blaka seyðaskinn burtur, so at tey heldur kunnu gagnnýtast

nú vísa tey á, at verður úrslitið av hesum, at útlendskar mammur, sum ikki duga føroyskt, fara at ansa børnini heima, er tað ikki til framaa fyri samfelagið, og tað er eitt bakkast fyri tey, tí so læra

skulu spæla so nógvar dystir. Hann vísir á, at nú kann hann heldur ikki biðja ein landsliðsvenjara ansa eftir einum spælara hjá sær, tí nú telja allir landsdystirnir. - Vit mugu til at hugsa um spælararnar

føroyskar heimasíður og fingið fatur á loginnøvnum, teldupostum og loyniorðum. Tí bað løgreglan fólk um at ansa sera væl eftir komandi tíðina. Í seinna førinum var talan um, at teldusníkar kundu fáa atgongd til

Yvirhøvur ansa foreldrini væl eftir at børnini sita í trygdarbelti. Tað er niðurstøðan hjá løgregluni, nú tey hava gjørt nógv burtur úr at kanna ferðsluna við skúlarnar um morgunin, tá ið skúlarnir byrja

skúlarnar skal vera eitt øki, tey serliga skulu seta kikaran á. Í hesum sambandi fara tey serliga at ansa eftir, um tey sum koyra børn í skúla hava tryggjað sær, at tey sita í trygdarbelti – og at tey eru

Hinvegin kundu námsfrøðingar, ella onnur, eisini stovna ein privatan ansingarstovn og bjóða seg fram at ansa børnum. – Arbeiðspláss kundu eisini kunna bjóðað ansing, har foreldur vóru saman við børnunum í steðgum

Nú mugu vit ansa eftir, at øði ikki kemur í grindina. Spurningin, um hvussu vit skipa springaradráp og grindadráp, skulu vit loysa sjálvi. Tað skal ikki vera einhvør øsing uttanlands, sum setur dagsskránna

hevur úr at gera at kannað málið og fáa sett upptakið í gongd. Heitt verður tí á bilførarar um at ansa væl eftir, tá koyrt verður, tí vegurin er hálur.

sigur, at maðurin royndi at fjala seg í eini gøtu aftan fyri tvey bretsk ferðafólk. - Vit bóðu tey ansa eftir, tí hann hevði ein knív, men tey reageraðu ikki, segði vitni. Maðurin stakk síðani teir báðar