(Dorian 1980). Eru vit longu í teirri støðu, at vit mugu ásanna – aftur við orðum Dorians – at føroyskt er um at verða ‘vanvirt til deyða’? (Dorian 1998, s. 3). Spurningurin er viðkomandi, hugsa vit um málpolitikkin [...] fyri at gera “danan til fanan”. Aðrar ákærur eru, at teir “rópa uttanfyri, meðan samstarvað verður innanfyri”, og sigur Joensen víðari, at “hetta er mátin, vit arbeiða uppá í Ríkisfelagsskapinum, við at [...] settur um, hvussu vit tryggja móðurmálinum góðar karmar, og samstundis nøkta tørvin at læra fremmand mál. Hetta er ikki ógjørlig verkætlan. Ei heldur er hetta verkætlan, føroyingar eru einsamallir um at

fyri vanliga fiskiskapinum eru kanska eitt sindur ivasom, men uppisjóvarfiskiskapurin hevur tað gott júst nú, og framleiðslan á landi veksur. Eisini hevur alivinnan tað gott. Vit síggja eisini framgongd á [...] stríðast vit á tveimum mótum. Annað er í havrættardómstólinum, og hitt er við vanligu strandalanda samráðingunum um býtið av kvotunum. Í fyrra førinum er ES mótstøðuparturin, meðan øll hini 4 londini eru mótpartar [...] 640 mió. svarar til eini 4-5 % av bruttotjóðarframleiðsluni. Um vit samanlíkna við onnur lond, so standa Føroyar seg rættiliga væl, ja, eru í tí frægara endanum, tá ið um tjóðarúrtøku, skuld og almennar

Men hvussu kunna vit taka við annans arvi, tá vit hava koyrt okkara egna arv fyri bakka?? Føroyingar eru europearar, og okkara mentan er partur av europeisku mentanini. Har áttu vit at verið samdir. Men [...] føroyingar í, hvussu vit hava sungið og kvøðið her?« Ikki havi eg grett eitt einasta orðið um, at vit ikki skula taka við vesturlendska tónleikaarvinum. Hvat meinar tú? Eg sum eru Schubert elskari? Men [...] tíðini. Nú er eingin at læra tey ungu slíkt og mangt, mangt annað í hesum musikkinum. Kann tað vera tí, Ólavur, at her kundi verið brúk fyri einum lærara. Til dømis einum musikklærara? Men teir, ið nú virka

sum teir ikki kendu aftur: "Vit eru ærligir menn?.Jósef er ikki til longur". Ikki fyrr enn hungursneyðin hóttir teirra egna lív, siga brøðurnir: "Sanniliga, nú mugu vit bøta? vit sóu sálarangist hansara? [...] skulu vit rættvísgera okkum! Gud hevur funnið misgerð tænara tína!". Kortini heldur Juda á at lúgva: "Ja, vit eiga ein gamlan faðir?bróðir (Jósef) henda sonin (Benjamin) er deyður?" Men so koma vit til tað [...] út í dag?" Teir svaraðu: "Vit hava droymt, og ongin er, sum kann týða tað!" Jósef tekur dreymaverðina í loynivitskuni hjá sínum medfangum í fullum álvara. Men dreymarnir eru so torførir at tulka, at Jósef

trupulleikar við hæddum, so eg hugsaði ikki tað stóra, tá vit hingu í veirinum. Einki uttan at vit svingaðu rættiliga nógv. Brádliga blivu vit settir niður á sjógvin, men tá visti eg, at alt ikki var, [...] at armurin var illa brotin, og Hanus Tausen bleiv tískil lagdur undir skurð. Flogskiparin vitjaði Nú eru nakrir dagar farnir, síðani Hanus Tausen hevði ógvusligu upplivingina fríggjakvøldið. Armurin er [...] avgjørt til skips aftur. Henda upplivingin hevur ikki forskrekt meg. Nú skal eg bara koma fyri meg, og tað kann bara ganga ein veg frá nú av, og tað er frameftir.

tað eru oljufeløgini, sum hava evsta vald í hesum spurningum. -Klára vit ikki at umsita oljuríkiðdømi frægari enn hetta málið bendir á, so skulu vit lata oljuna liggja til okkurt annað ættarlið, nú alt [...] avn skal vera, vit skulu ikki hava nakað føroyskt landsoljufelag, heldur ikki taka upp optión, sum treytar okkum, at vit seinni kunnu koma inn við einum føroyskum landsoljufelag, og nú kemur so hetta aftrat [...] alt bendir á, at vit lata oljufeløgini ráða. Vilja oljufeløgini ikki ganga undir tær treytir, sum vit seta, so kunnu vit bara lata hana liggja segði Vilhelm Johannesen. Tað sjáldsama hendi undir viðgerðina

Hamragarð í Vági. Hesum vilja vit staði­liga vísa aftur. Orsøkin til atfinningarnar hjá landsstýriskvinnuni er eitt innslag í Degi & Viku týs­kvøld­ið 8. apríl, har vit vístu á, hvussu nógvar peng­ar [...] unum á Hamra­garði, halda vit tað sjálvandi vera upp á sítt pláss at fáa stað­fest fakta. Tað er, hvussu hesi bæði heimini raðfesta sína játtan. Eftir sendingina spur­du vit tí beinanvegin Al­manna­mála­ráðið [...] kan verður raðfest á báð­um heimunum. Vit vildu gjar­na hava tølini yvir býtið av arbeiðsmegini og kanna, hvussu stórur munurin var mill­um hesi bæði heimini. Vit fingu eina frágreiðing, sum lands­stý

eg sá beinanvegin, at støðan var ikki góð, og at vit stóðu framman fyri stórum avbjóðingum. Vit arbeiddu so alla vikuna við nýggjum ætlanum, um hvussu vit kundu loysa trupulleikan, men tað gekk bara ikki [...] pengarnir burtur. - Tað, sum hendi var, at vit keyptu bløðini Vinnuvitan og Vikublaðið. Eisini betaltu vit nøkur ting tá, sum eg ikki vil koma nærri inn á. Men vit mettu, at hasi bæði bløðini vóru eitt gott [...] og fortaldi um støðuna, og tað var ein ótrúlig vælvild, mann fekk. Tú kanst siga, at um vit byrja aftur, so eru vit klárir at vera við aftur, fortelur Árni Gregersen, sum ongar ætlanir hevur um at ganga

natúrligu orsøk. Hví koma aftur Vit verða javnan spurd – serliga ta fyrstu tíðina – hví vit valdu at flyta heimaftur. Ella hví vit nústaðni valdu at koma aftur. Sjálvandi hava vit eisini spurt okkum sjálvi. [...] Ikki bara hesi seinastu tvey árini, men eisini tey árini, vit búðu niðri. Men hví skuldu vit tað; vit høvdu tað gott og høvdu góð arbeiði. So hví flyta aftur til verri veður, verri løn, hægri liviútreiðslur [...] bestu vinir. Hetta er lagnan hjá flestu av okkum, og hesum er heldur onki skeivt í. Men hvussu tætt vit eru knýtt at nærumhvørvinum, er helst ymiskt frá persóni til persón og frá familju til familu. Og um

##ms## Børn eru opin - tekna og skapa Skúlin er eitt kreativt stað, og umboðar sjálvandi eisini aðrar lærugreinir enn føroyskt. Eitt nú innan list, tónleik, handverk við meira. Børn eru opin og tekna [...] so ikki var pláss. Men her skilja vit skjótt, hvat barnið meinar við, tí tekningin og forteljaragleðin hjá barninum setur okkara hugflog í gongd, og skjótt síggja vit ósjónliga hestin ella fuglin, ein [...] íblástur er eisini við, eitt nú víkinga ornamentikur úr miðøld, men rútman og kompositiónin í strikunum á veggunum er nokk eitt sindur meira kontrollerað hjá mær, enn tær eru hjá barninum. Man er væl ef