og hevur hann í nógv ár havt seyðahald. Síðani 1971 hevur hann ført statistikk yvir hvønn einasta seyð, sum hann hevur havt. Niels Petur hevur heilt frá ungum árum havt góðar gávur til at yrkja. Undir

Petur heila lívið. Hann hevur passað seyðin væl og hevur eisini havt fram úr góðan seyð. Tá eg fór at fáast við seyð, fekk eg eitt reyðlitt gimburlamb frá honum. Eg slepti tað í Tofthaga, men sá tað ikki

røkja urtagarðin, passa høsnini, hjálpa at fáa matin til sættis, kryvja fisk, hagreiða grind, fletta seyð og neyt, og til jóla - royta gæs. Og so vóru eisini heilt serligar uppgávur. Einaferð skuldi Magnussen

Hans Simonsen, ið var ættaður úr Vestmanna. Hóast sonevndur seyðabóndi, hevur Hanus aðrar fenaðar enn seyð. Hann fæst eisini eitt sindur við ungneyt, mest kvígur, ið hann setir við eftir avtalu við mjólkabøndur [...] Perlu og Heyki eltandi seg, heldur Uppistovubóndin leiðina fram gjøgnum Fløturnar. Prátið fellur á seyð og seyðahald. Ongin yvirskiping Hanus gongur ikki og gøðir hvørja kleyv á garðinum. Hann talar ímóti

at hesi verða væl vitjað. Í heyst er til dømis ætlanin at skipa fyri einum tiltaki, sum hevur við seyð at gera. Sýna fram ymiskt um og av seyði. Hvat fæst burtur úr ullini. Eitt nú selja tey troyggjur

Hetta er liður í eini roynd at skunda undir tilgongdina at fáa meiri tíðarhóskandi viðurskiftir fyri seyð í Føroyum, siga teir. Løgtingsmenninir vísa í hesum sambandi á, hvussu stóran skaða seyður, ross og

vakthavandi, at tey hava havt nógvar fráboðanir og útkoyringar um ymisk smáttaríir, full fólk, ákoyrdan seyð og harðskap, men at hetta hevði lítið uppá seg.

at Allin og hon vóru gift, og meðan Allin var burturi, passaði hon hús, gekk til neytar og passaði seyð. Men tá ið børnini vóru hálvvaksin, fór Hilda at arbeiða fisk í Agnavík. Fyrst í sjeytiárunum fekk

starvaðist m.a. sum vrakari. Marius og Frida fingu seks børn. Honum hevur dámað væl at fingist við seyð, og til fyri fáum árum síðani hevði hann sína dagligu gongd "norðuri í Dal" í Vági, har familjan eigur

foreldur og børn. Hitt málið var tá sandoyingar vóru farnir at berjast um eitt feitilendi, og menn skutu seyð hjá hvørjum øðrum, og sum endaði við at tveir mans bardust í haganum. Í tí málinum spurdi verjin hjá