Ikki vardi tað okkum, at tað skuldi vera síðstu ferð vit sóust, tá mamma ringdi og segði at babba varð vorðin illa fyri og bað okkum fáa sjúkrabil at koma eftir honum.
Klokkan gott eitt somu nátt var babba farin.
Sama dag hevði babba verið á Landssjúkrahúsinum til kanningar, men læknarnir staðfestu bara, at tað var lungnabruni, ið bagdi, men so var ikki.
Babba var borin í heim 7. juni 1938 í Havn og var hann miðlingur av trimum syskjum, nú er bert eitt teirra eftir her á fold.
Petur Mohr og Elisabeth Persson, fødd Johansen, vóru foreldur hansara, og uppvøksturin hjá babba var í Gundadali, har abbi og omma áttu jørð.
Babba og mamma giftust tann 23. apríl í 1962, og var stórt gildi í Gundadali. Tá vóru bert eini fimm hús í dalinum, og ofta hava teir, ið skuldi bjóða okkurt gott undir góman, flent at tí stóra areali, ið rennast skuldi, fyri at gera øllum til vildar. Nú er nærum bygt á hvørjum fermetri.
Babba var sera góður við mammu. Ofta hava vit fingið at vita, at hetta var fyrimyndin av hjúnarlagi. Babba var vorin heilt »býttur« í hesu fittu skopunargentu, ið hann fekk kosið sær á ungum árum.
Eftir lokna skúlagongd fór babba í læru sum el-innleggjari hjá Sigird av Reyni, og treivst hann sera væl.
Minnast væl, tá hann segði frá, at um lærlingarnir vóru seint úti á kvøldi, kom Sigird ofta og bað teir fara til songar, hetta fyri at kunna útinna dagsins verk dagin eftir.
Kann siga at hetta var eisini babbasa »motto«, tá hann seinni bleiv arbeiðsgevari.
Eftir lokna útbúgving stóð hugurin til bilar, og mong kenna babba frá rutukoyring millum bygdir, bæði í Streymoynni og ikki minst í Norðstreymoy, har rutukoyringin fyrst var røkt av hýruvognum og seinni bussunum.
Bilstøðin BIL var alt og eitt hjá babba. Her var hann stjóri til fyrst í 90-árunum, tá sjúka gjørdi um seg.
Tá Tórshavnar kommuna byrjaði bussleiðina í 1978, varð gjørt av, at Bil skuldi taka sær av hesum. Eisini varð gjørt av, at Bil skuldi taka sær av Bygdaleiðum, tá hesar byrjaðu sum skipaðar í 1980. Tá hevði Bil røkt rutuflutning við hýruvognum nógv ár frammanundan, tó við hýruvognum og smærri bussi, og eisini hevði Bil bátin Rombus um hond.
P/f Postflutningur varð eisini felag, ið babba átti saman við Eivindi Christiansen, og tók hetta felag sær av post- og farmaflutningi til Eysturoy, Norðstreymoy, Vágar og sjálvandi flogvøllin.
Felags fyri hesar fyritøkur er, at vit synirnir altíð vóru tiknir við, tá okkurt skuldi gerast, og seinni vóru vit bilførarar hjá babba og teimum, ið varðaðu av fyritøkunum.
Av frítíðarítrivum hevði babba mest seyð á ungum árum, og so sjálvandi Gandhi, ið var seksæringur, ið Bil læt smíða hjá bátasmiðinum Óla Olsen í Skopun.
Mangur góður túrur er gjørdur við bátinum, men tó eru eisini løtur, vit minnast við sorgblídni, millum annað tá báturin kom inn við einum av eigarunum, ið brádliga var fallin um og seinni doyði.
Minnist, at babba segði frá, at Óli hevði ilt við at lata teir fáa henda bát, tí hann var einki við uppá at byggja bát til bilførarar.
Babba fall ikki í fátt, hóast sjúka nívdi hann tey síðstu árini. Hann var altíð fúsur at rætta eina hjálpandi hond, tá ástóð, og ikki minst strálaði hann, tá vit børnini ella abbabørnini komu á gátt.
Hann hevði familjuna um seg í Áargeil, har eisini hann átti onkran góðan vinin.
Eisini vinfólk aðrar staðir frá komu at vitja, nú hann mestsum var heimasitandi, og tað vilja vit saman við mammu takka tykkum fyri, tí uttan tykkum vóru løturnar langar.
Góði babba, takk fyri lívið, tú gavst okkum og okkara. Vit gleðast um, at tú nú ert har sorg og sjúka ikki gera sítt galdandi.
Synir tínir við familjum
+ mynd
