Fimm av teimum, sum eru við hesa ferð, vóru eisini við á Rhodos fyri tveimum árum síðani, tá Jógvan Páll Kristiansen, Hjalmar Johannesen, Búgvi Poulsen og Ragnar við Streym vunnu silvur og Petur Sigurð
eisini ein annar føroyingur gjørt vart við seg, so tá alt kom til alt møttust Alex Joensen og Jógvan Páll Kristiansen frá Norðskála í finaluni. – Tað var við eitt sindur blandaðum kenslum, at eg skuldi møta
Poulsen, AB, Pól Jóhannes Justinussen, GÍ (Álvur Christiansen, KÍ, 46.) - Jann Martin Mortensen, NSÍ (Páll Klettskarð, KÍ, 74.) - Øssur Dalbúð, NSÍ (André Olsen, B68, 80.) Á beinkinum uttan at verða skiftir
liðug at viðgera 10 ára ætlanina hjá undanfarna stýri. Kommunurnar mugu taka ábyrgd Nevndin í SEV, við Páll á Reynatúgvu á odda, heldur eisini, at kommunurnar sum eigarar av SEV eiga at taka á seg ábyrgd innan
ikki støðuna betri, at oljuprísirnir gjørdust himmalhøgir í hesum árinum. Føroya Banki, har Jóhan Páll Joensen áður var nevndarformaður, keypti skipini á tvingsilssølu og fer nú at selja tey útaftur. Áhugi
og persónligt met. Íalt vóru 5 persónlig met. Í finalu umførunum vóru úrslitini hesi: 1/8-finalur: Páll í Baiansstovu, Tambar; og Sirið Rein, Tambar, 65-79. Rógvi Dalsgarð, Tambar, og Rani Joensen, Tambar
kappingarár, meðan John Petersen hevur nakað av trupulleikum við knænum. Fyrrverandi landsliðsleikarin, Páll á Reynatúgvu, sum er annar av fysioterapeutunum á ferðini, metti tó ikki, at talan var um nakað álvarsmál
Mørk 8 (3), Jákup Sverri Kass 5 (1), Kári Mortensen 3 (1), Karl Oddmar Rasmussen 3, Áki Mørk 2 (2), Páll Nólsoy 2, Jógvan Djurhuus 1. VÍF: Áki Olsen 11 (2), Martin Hummeland 6, Hjalmar Klein Olsen 5, Sámal
Asbjørn Joensen, verkfrøðingur 1969: Jógvan Isaksen, arbeiðsformaður 1970: Ove Frederiksen, lærari 1971: Páll á Dul, stjóri 1972: Trygvi Laksáfoss, stjóri 1973: Trygvi Laksáfoss, stjóri 1974: Trygvi Laksáfoss
uppflyting í 1. deild. Valdemar Novisci var góður í málinum, aftasta verjuplássið røkti løgtingsmaðurin, Páll á Reynatúgvu, og saman við ungum monnum vóru Jóan Petur Clementsen, Jógvan Jón Petersen, Rúni í Soylu