ikki fyrr enn seinni, vit av álvara eru komin at síggja okkum sum eitt land og eitt fólk. Kanska bilar tað í summum førum enn. Vit høvdu okkara fólksliga almenni, og tað er ikki rættiliga, fyrr enn vit

og eri ordilga ærligur: Hetta mælska fólkaslag fyri sunnan er tað einasta, ið koyrir á vegum, har bilar mugu halda av fyri hvørjum øðrum. Infrastruktururin er út av lagi vánaligur. Og brátt er oyggin einasti

Tað kann væl verða, at onkur hevur hug at smílast at mær, tí eg vitji fólk á sjúkrahúsinum, men tað bilar einki. Fólkini, sum eg komi inn til, eru glað fyri at eg vitji tey, og tað er tað, sum hevur týdning

tjóðveldisflokkur og so víðari. Hygg út ígjøgnum vindeygað, so sært tú fjøll, hav, regn, fólk, hús, bilar. Hugsa teg nú væl um, hvør ert tú? Hvaðani kemur tú frá? Finn eitt orð, sum sigur nakað um alt hetta

drøna framvið, so at skervur og asfalt fúka frá píkadekkunum. Hvønn einasta minutt koyra næstan tveir bilar eftir landsvegnum millum Kollafjørð og Hósvík. Í ferðini eru tað helst tey fægstu sum geva sær stórvegis

1999. Enn er myrkt. Við bussplássið norðanfyri tunnilin millum Kaldbaksbotn og Signabø hittast tveir bilar. 4 fólk trína út, tvey úr hvørjum bilinum. Tann eini í svørtum frakka. Hóast hesa ófrættakendu byrjan

til røturnar í móðurlegg. Søldfirðingum líkt, hevði hann eisini stóran áhuga fyri og stóra vitan um bilar, og tað var millum annað ein av fleiri felags áhugamálum, vit báðir høvdu. Eisini kundu vit tosa um

við Bretland ella Noreg um kápilin til alla avlopsorkuna hjá okkum. Tað eru framvegis nøkur hús og bilar, sum verða hitað og drivin við fossilum brennievni. Men tey verða sædd eitt sindur sum tey, sum brúktu

Hetta var lættari, men tók longri tíð. Tá vóru mestsum eingir bilar, so tað varð gingið um fjallið langt aftaná, at vegurin var komin. Bilar Eg minnist eisini fyrstu bilarnar á okkara leiðum. Tað vóru teir [...] var Poul Kristoffur Poulsen úr Syðrugøtu. Kona hansara var Kunoyar Jóhanna. Kommunan keypti tveir bilar, sum seinni vórðu “privatiseraðir.” Poul Kristoffur fekk annan bilin, og hin fekk Høgni Zachariassen

ferðandi til ymisk ferðastøð. Fólk tysjaðu til bussarnar sum meyrur og vórðu dirigerað í bussarnar sum bilar, ið vera stýrdir av einum ferðslupolitisti. Eg og Bárður skuldu búgva í Santa Ponca á suðurvestursíðuni [...] fjallinum. Hóast tað vissuliga bert kundi koyra ein bilur í senn á vegnum, var hann uppmerktur til tveir bilar og tað vóru bara vendipláss, har sum vegurin bráddliga snaraði. Við tunguni mitt í munninum og eini