hví ikki hann valdi at útbúgva se innanfyri træverk, men hann svaraði altíð, at honum ikki tokkaði langar skúladagar aftur. Men sum so mangan er hent øðrum góðum fólkum so kom lagnan upp í, og hann gjørdist
tær undir sjúkraleguni, ofta bæði dag og nátt. Mamma, úti á Landssjúkrahúsinum høvdu vit nógvar og langar samrøður. Vit komu sera tætt at hvørji aðrari hettar tíðarskeiðið, og eg lærdi teg at kenna uppá
við. Jú hesin túrurin situr fast í minninum hjá mær, og dansurin gekk avbera væl, kvæðini hoyrdust langar vegir. Tá vit skipaðu fyri tí almenna dansinum á Kyndilsmessu, var ofta at Tórir segði við meg: Ja
byrjanin til eitt vinalag, sum eg komi at dýrmeta restina av mínum lívi. Vit kundu tosa í telefon í langar løtur um bæði leyst og fast, men vit kundu eisini bara sita yvir einum drekkamunni og ikki siga tað
Guð, hví hann skuldi taka hann so skjótt frá okkum. Honum dámdi eisini sera væl at ganga túrar og langar túrar, og tað stóð ikki á hjá honum at ganga til Gásadalstunnilsmunnan og heim aftur á stutta tíð
við Pól, meðan hann tókst við neytini har heimi. Nógvar aðrar góðar løtur minnist ein aftur á, t.d. langar sólskinsdagar í hoygging, tá ið Ebba kom út í bøin við drekka, góðar løtur á fjalli og hugnaligar
altíð átt eitt stórt pláss hjá tykkum. Hjá okkum øllum var tað týdningarmikið, at tað ikki gingu langar løtur millum vitjaninar Undir Dingi, ella at tit vitjaðu okkum. Henda førningin, at koma hvørjum
várdagur var komin, taraskógin kom undan á Borðoyavík - av fyrsta hátrýstinum yvir oyggjarnar í langar tíðir - og líkasum heilsaði Jákupi, nú hann á sístu ferð síni út í Grøv segði Klaksvíkini farvæl
lýstu langan veg av hugna, og innan var ikki at forsmáa. Og so vóru tað køkurnar, ið vóru bakaðar í langar banar. Jólatræðið, ið angaði so væl av granni kundi ikki fjala jólagávurnar, tí tær vóru so nógvar
at skilja og samstarva við skipsfelagar sínar. Í fimtiárunum vóru útmynstringarnar um 18 mánaðir langar, og var hetta í barnsins málistokki eitt nærum endaleyst tíðarskeið, men tá ið so umsíðir dagurin
