hevði verið av samstarvi og samlívi millum menniskju, um vit frammanundan skuldu kent hvønn krók í hjarta og sinni teirra? Og støðan er hin sama, tá ið tað snýr seg um vitan okkara á øðrum økjum. Hana hava

gomul og fyritíðarpensjónistur. Eg eri einlig og sera friðalig, og fari væl um. Tað hevði glett mítt hjarta at fingið eina íbúð frá Mark, eg eri heimleys og havi leita leingið eftir einum heimi, uttan eydnu

Norðurlandahúsinum. Tað er eingin loyna, at Peter leggur frá sær og ferð úr Føroyum við bløðandi hjarta. Men tað er ikki bert hjartað, ið Peter hevur lagt eftir í Føroyum. Eftir hann standa varðar í t

minnast og æra. Takk Harra løgmaður, at tú enn einaferð vísti, at tú er ein sannur statsmaður við hjarta á røttum stað. Sámal Hanni Lognberg valevni hjá Sambandsflokkinum til Fólkatingið

fáa løn, um hon er lítil, er ein viðurkenning í sjálvum sær. Tað skilji eg væl – og tað tyngir mítt hjarta at vita, at so mong eru arbeiðsleys í Føroyum í dag – í hesum tíðum, har tað er nærum ógjørligt at

taka lógvatak saman og seta sær nøkur mál, tí tað ber til. - Fyri nøkrum árum stóð eg við bivandi hjarta á røðarapallinum og visti ikki, hvønn veg, eg skuldi hyggja og tordi næstan ikki at siga eitt orð

hon í gjárkvøldið varð vald til 19. borgarstjóra í Tórshavnar kommunu – Fyrst av øllum vil eg av hjarta takka fyri álitið, mær er sýnt, og tað er við størsta eyðmjúkleika, at eg taki yvir hendan sessin

istanum, gleði eg meg at lurta og tosa við borgarar í kommununi, so vit vita hvat liggur fólki á hjarta. Og vónandi fara tit at geva okkum tað álit at sleppa at stjórna kommununi komandi fýra árini. Gunvør

og eg havi áður hugsað um Suðurfrakland og um Skotland, men eg haldi, at Føroyar hava stolið mítt hjarta. Eg leiti seriøst, og vinnmenninir hjá mær, Tummas og Helgi, royna at finna eitt stað, sum eg kundi

orkestur og solistur, Lise Tjavle, vóru við. Her haldi eg, at sangararnir góvu sangstjóranum eitt hjartaligt farvæl. Eitt heraklapp í ljóði, sangi og orðum. Eitt ríkt skeið við sangi og tónleiki undir hesum