Hans Peter og eg komu at kennast á heilt ungum árum miðskeiðis í fimtiárunum, og árini í Keypmannahavn frá 1957 til 1964 varð knýtt eitt vinarlag okkara millum, sum kom at halda fram tá vit aftur hitt
Skelkandi vóru boðini at fáa. Hans Oluf var brádliga deyður bert 50 ára gamal. Tað er í slíkum løtum, at tankarnir reika, orð eru so ómetaliga fátøk, og spurningurin um hví fáa vit ongantíð svar uppá.
Eg fekk sorgarboðini tíðligani í morgun, at Hans Jacob Hjelm var farin, av vanlukku í Havn. Hans Jacob, var ein sera virkin og raskur maður, hann var við í øllum sum fyrigekk her í bygdini. Eitt nú in
12. novembur 2005 skuldi vera ein fagnaðardagur, tí henda dag skuldu vit báðir í brúdleyp hjá eini góðari vinkonu. Vit báðir Hans Dávid og eg høvdu gjørt av, at vit skuldu fylgjast í brúdleyp. So sein
Vit komu úr Grønlandi í 2001 og búsettust í Saltangará, har komu vit skjótt at kenna Hans Anton, Gunnhild og børnini. Hans Anton var av Strondum, og sonur Jacob og Torgerd Thomsen. Hans Anton var elst
Tann 11. februar, hevði Hans Andreas kunnað havt 62 ára føðingardag; men soleiðis bleiv ikki. Tíðliga í 2012 viknaði Hans Andreas nógv av lungnasjúku og longu 18 febr., varð hann tikin frá fold. Vit,
Teimum untist at vera gift í 52 1/2 ár og megnaðu at geva okkum eitt trygt og gott heim. Mamma tað er svárt hjá tær at hava mist kæra mann tín, tí tit vóru jú altíð saman. Babba eg ynski bara at vísa
Hevði ikki vant meg við, at mamma ikki var ímillum okkum longur, eftir knapt 94 ár her á foldum. Brádliga komu deyðsboðini um Guðruna vinkonu míni bert 64 ára gomul. Nú er so Jónsvein eisini farin fá
Dagurin 24. august 1965 mundi vera tann lukkuligasti dagurin nakrantíð hjá fastir og Eigil, og ivaleyst eisini úti í Bø, hvar barnatalið ikki var stórt meir enn Tormann og Marner. Tá kom prinsessan, i
Stødd uttanlanda saman við allari mínari familju, fingu vit feigdarboð heimanífrá, sum skelkaði okkum øll. Svágur mín, mín góði vinur, sum eg hevði kent alt livið, var bráðliga deyður. Vit skiltu hett
