september í 1980 giftist Elin við Leivi á Torkilsheyggi. Hann er bilførari, og so er hann eisini bóndi. Hann situr við stórum parti av gamla Náðisgarðinum, sum var tann parturin av prestagarðinum á Nesi

Ættaður av Húsagarði Um ættina hjá Elieser kann sigast: Abbin var Jacob Christ­iansen (1761-1829), bóndi á Eystara Húsagarði, hann festi í 1799. Omman var Ellen Elisabeth Justdóttir Karbech (1776-1851).

og Elduvík. ##med3## kl. 14.30 byrjar gongutúrurin um Líðina. Ferðaleiðari er Poul Johannes Reyná, bóndi. Túrurin til Oyndarfjarðar tekur á leið hálvan annan tíma. Heimablídni í Elduvík hevur opið allan

skerpa mannagongdina í sambandi við aldursmark fyri, hvussu leingi ein bóndi kann hava eitt festi. Tað stendur annars í lógini, at ein bóndi skal lata festið frá sær, í seinasta lagi tá ið hann fyllir 70, men

langt uttan fyri lóg og rætt. Poul sigur, at hann í sínum ungi døgum hevði ein dreym um at gerast bóndi. Hann hevur røtur í Fugloy, og eina ferð hann og pápin fóru við bátinum úr Klaksvík og komu framvið

honum kortini túsundfalt, tí tað, at bondin vakti dreymarnar í honum, gjørdi allan munin. Var ongin bóndi, vóru ongi orð og dreymar, og so var onki at fylla heila og hjarta við, onki at taka støðu, ja, ongin

92 ára gamli klaksvíkingurin var ikki so nógv við á hesum ferðunum, tí hann var bóndi og hevði neyt sum skuldu ansast hvønn einasta dag. Tað var sum oftast um kvøldið ella sunnudagar at Jógvan Gerðalíð

yvirtók frá tí eldri generatiónini. Hetta merkti millum annað, at um pápi tín var bóndi, so gjørdist tú eisini bóndi, og um papi tín var fiskimaður, so gjørdist tú eisini fiskimaður. Soleiðis er ikki

skriv Óla Jacobsen um ymist gamalt ótrúliga áhugavert. Skerpikjöt spik og turt tvöst Eg var fegin, tá bóndi av oyggj einari á Breiðafjörðinum hevði samband við meg, tí hann hoyrdi at mær gekk illa at turka [...] mær part úr kjógvi til at sanna at kjöti hjá honum var gott, hetta var fyri 5 árum og hevur hesin bóndi turka fyri meg kjöt síðan, eg vil nú ikki siga at allt er líka gott, men tað er sumt sum alls ikki

sambandi við hátíðarhaldið í dag, sum tú kanst seta spurnartekin við. Fyri 117 árum síðani yrkti Jóannes bóndi sangin, sum byrjar “Tað frættist nú og fregnast um land og um bý/ at konufólkaøldin hon rennur so