longu havt upplivað Guds vreiði. Líta vit til ES londini og hini Norðurlondini, kann tað tykjast trupult at fáa eyga á Guds revsing. Deyðarevsing Er tað trupult at fáa eyga á Guds revsing á foldum, so [...] Ísrael sum eitt religiøst land, ið setir Gud í miðdepilin, tað lovaða landið, sum skrivað stendur. Hóast fólkið í Ísrael fyri tað mesta eru jødar, ið trúgva á Gud og framvegis seta sítt álit á gamla testamentið [...] giftu (common law marriage). Gud og revsingin Sjónarmið teirra, sum eru ímóti samkyndum, er, at ein slíkur liviháttur er ímóti bíbliuni. Fleiri politikarar hava ført fram, at Gud fer at revsa Føroyar, um vit

bannaður av Gudi. Søgan er tann, at menniskjað vrakaði Gud, og tí gav Gud tey upp til samkyndan livihátt v.m. Og tí er tað at venda menniskjuni við, so vil Gud eisini geva tey upp til hinkyndan livihátt v.m. [...] tey samkyndu játta, at tey ?trúgva?! Vit kristnu trúgva, at samkyndur liviháttur er skeivur sambart Guds orði. Tað stendur beint fram, at tey sum liva á henda hátt, eru deyðasek! Hesin spurningur er ikki [...] hatur er ikki mótvegis teimum samkyndu. Men at góðtaka synd, tað er at góðtaka tað sum er skeivt í Guds eygum, tað letur seg ikki gera fyri ein sunnan, góðan og elskandi fundamentalistiskan kristnan! Allir

síðani at ?Gud er deyður?. Ja, tann pástandurin kann so standa sína roynd. Um vit nú hyggja at tí føroyska samfelagnum í dag, so eri eg sannførdur um at Gud er deyður! Í hvussu so er tann Gud, sum skal [...] liva, ella øvugt, alt eftir hvør tú er. Nietzche valdi at siga at ?Gud er deyður?. Tað var nú hansara val. Eg velji at siga, at hugtakið Gud er relativt, og at tað altíð er ein spurningur um sjálvsøkni, hvørjum [...] skal eitast at læra okkum, at bera okkum rættvíst at og virða næsta okkara. Hesin sami Gud lat fjølritið av sær, prædika orð sítt, so at øll menniskju skuldu trúgva á hann og ikki glatast, men hava ævigt lív

vit, at hann er neyðugur til frelsu, at Guds náði verður bjóðað í dópinum, og at børnini skulu verða doypt, til tess at tey, tá ið tey verða borin fram fyri Gud í dópinum, kunnu verða náðað av Gudi. Vit [...] náttúrligan hátt, eftir Adams fall verða fødd við synd. Tað vil siga: við ongum gundsótta, ongum áliti á Gud og við girndarhuga. Og henda arvaliga sjúka og brek er av sonnum synd, sum fordømir og støðugt voldar [...] verða vígdir, geva teir tað lyfti, at teir skulu læra hetta). Ella, sum Luther lærir aðrastaðni: »Gud sigur, at øll fólk eru órættvís og ónd í natúr, eftir teirra fyrru føðing«. (Epistlaprædika yvir Gal

minnir teir á, at teir drópu Harran Jesus Kristus, men samstundis boðar hann, at júst til teirra vendir Gud sær við boði um at venda við. Hann talar um, at Himmalin skal hýsa Kristusi, inntil tær tíðir tá ið [...] og kemur soleiðis her aftur inn á endatíðina. Hann vísir á at Móses og allir profetarnir vísa á, at Gud skuldi senda Frelsarin Harran Jesus Kristus. 4. kap. Byrjar soleiðis: Meðan teir nú talaðu til fólkið [...] síni egnu, har varð ein bønarstund, og tað stendur, at staðið skalv, og teir hildu fram at tala orð Guds við dirvi. Síðani lesa vit seinast í hesum kapitlinum um, hvussu tey trúgvandi hildu saman og høvdu

andin fer aftur til Gud ið gav hann. Nú Poula Oluffa er farin, drýpa vit hjúnuni høvur í takksemi. Fyri konuna var hon ein góð systir, og vit bæði takka fyri tað hon var fyri okkum. Gud vælsigni minnið og [...] saknurin var aftur veruleiki fyri okkum øll, men gott var tað henda gráveðursdag saman at biðja góðan Gud um at signa minnið eftir okkara elskuligu Poulu Oluffu. Hon var fødd í Havn 25. februar 1925. Foreldrini

hóttanir um ein revsandi Gud. Í hesum sambandi nevnir Ólavur, at Kierkegaard sjálvur vaks upp í einum strangt pietiskum heimi, har áhaldandi tosið hjá pápanum um ein tyktandi og revsandi Gud, fekk sannført ræ [...] óvanliga trongir. Modernað menniskju hava framvegis tørv á at gruna yvir tilveruna og sambandið við Gud, og við Kierkegaard fáa vit ein áhugaverdan møguleika at seta hesar tankar í eitt størri, meiningsfult

um vit trúgva tí ella ikki, og vit eiga at minnast til at skrivað stendur: »Tí álvarsamur Gud, er Harrin Gud tín!« Vit kunnu gera sum vit vilja, tað eru altíð nøkur val at gera her í lívinum, tað er eisini [...] ferðaðust í millum bygdir til gongu og í báti og settu lívið í váða viðhvørt, fyri at fólkið skuldi hoyra Guds orð. Prósturin kannaði á sínum rundferðum, at børnini høvdu lært tað tey skuldu, skrivað stendur:

føddur 26. mai 1968, og Joachim Holger Waldemar Christian, føddur 7. juni 1969 Krýnd: 1972 Herróp: “Guds hjælp, Folkets kærlighed, Danmarks styrke”

fyri tann góða blíðskapin, tit altíð hava. Vit gleða okkum til at halda dagarnar saman við tykkum. Gud signi framtíð tykkara. Vit elska tykkum. Dagarnir verða hildnir á gullbrúdleypsdegnum í heimi teirra