stórari sorg - og djúpari sakni enn dýpið á hinum velduga havi, ið tók tykkara kæru. Ein sorg og ein saknur, ið hvønn dag nítur í hjartarótum tykkara, eins og støðug pína og kvøl, ið aldri gevst. Løgmaður
sekstiára minningarhaldinum nakrir teirra til steðar, sum høvdu siglt undir krígnum. At sita í fjøld, har saknur og sorgblýdni merkti løtuna, gav djúpa kenslu av lívsins álvarsemi, og ikki minst av mangan baldruta
kunnu vit ikki bara rýma. Tann saknur og tómleiki ið er, eftir at hava mist mammu og vermammu innan eina viku, er so stórur, at tað mest sum kann takast í hann. Hesin saknur sum vit við tíðini kunnu læra
maskinverkstaðnum hjá Tórshavnar kommunu, og heldur ikki har hevur hansara partur ligið eftir. Ein stórur saknur verður tað hjá tykkum á verkstaðnum, nú Hannis ikki er saman við tykkum meira. ##med2## Hannis var
handli og bussi, men fyri tað fingu vit okkara vanliga prát, tá ið vit hittust. Tað verður stórur saknur at Heina er farin, og serliga er tað hjá Ragnu og døtrunum. Tað kann vera einsligt at koma úr Kollafirði
hvussu arbeiðsamur hann altíð hevur verið. Hann livdi fyri sínum arbeiði, so tað má vera ein stórur saknur hjá hansara starvsfeløgum. Hann fylgdi eisini við í øllum sum hendi í samfelagnum, og hann hevði
sítt til at fáa lív og ró í eitt annars stressað arbeiðspláss. Øll starvsfólk vóru góð við Knút. Saknur er í honum. Friður veri við minninum um Knúd Thorsvig. -red
umsorgan í yvirmát, hava Njál og Erna veitt teimum allarveikastu linna og troyst í neyðini. Stórur saknur verður í Njál, ikki bara á ólavsøku, men yvirhøvur. Vit fara eisini at sakna hann at støkka inn á
teimum, hvussu góður hann var við tey. Hesi børn hava nú mist sín besta vin, og tað verður tí stórur saknur hjá teimum, at koma vestur í Bø og síggja tann tóma stólin hjá abbanum við vindeyga. Ei altíð vit
hon eisini fyririeikað. Hon hevði sjálv fyrireikað sína jarðarferð! Men kortini er hetta ein stórur saknur hjá øllum, sum kendu Petru. Hon var eitt sera livandi menniskja. Hon var so positiv og so vitandi [...] viðurskifti. Men eisini bert at koma inn á gólvið og fáa eitt prát var sera hugnaligt. Tað verður saknur í Petru, men vit kunnu øll vera fegin um, at vit kundu hava hana so leingi okkara millum. ó.