tær, góða Poula. Nú var títt heyst komið, sum tað einaferð kemur til okkum øll. Poula var ein vitug kvinna, sum tú hevði virðing fyri. Ikki ein, sum gongur og rópar upp, men hevði sína meining bæði samfelagsliga
Ajalonsali! og skilur orð yrkjarans: gævi dagur aldri fór at halla! Undir børu frammi í kóri stendur ung kvinna, einans 36 ára gomul. Næst børuni sita foreldur, systkin, tey nærmastu og ungi einkarsonur hennara
býráð, á Løgtingi og á Fólkatingi. Í nógvum av hesum sessunum var hon undangongufólk. Hon var fyrsta kvinna, sum var borgarstjóri í Havn, fyrsta føroyska kvinnan, ið hevði sæti á Fólkatingi og fyrsta- og higartil
fyri til dystin í morgin”. Hanna, var Váðbingur til tað síðsta. Hanna varð ein vitug og nærløgd kvinna. Hon upplivdi nógv á síni lívsleið, baði við og mótgongd. Hon tók baði, við røttum ryggi. Hanna [...] lívsfelagaða er hart, at missa sonin (“Gaga” 1952 – 2006) kendist henni óyva harðari. Hanna varð ung kvinna undir seinna heimsbardaga. Ein hørð tíð, har baði faðir, bróður, maður og verðfaðir, vunnu sær uppihald
eginleikar hjá mammu okkara standa trúfesti, gávumildni og umsorgan. Mamma er ein rólig jørðbundin kvinna, sum altíð er klár at seta seg niður at lurta og tosa. Hennara tolsemi er stórt og rúmar hon nógvum
og eg bleiv ræddur. Sá hvussu ringt hann hevði tað av hesum. So enn einaferð takk til tín fitta kvinna við busssteðgiplássi í SMS fríggjakvøldið 30.11.2012 uml. Kl 19:30. Takk fyri tú gav mær vegleiðing/hjálp
Ádam. Tá segði Ádam: "Hesa ferð er tað bein av mínum beinum og hold av mínum holdi! Hon skal eita kvinna, tí av manninum er hon tikin." Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og [...] kyni til fyri at skapa eitt nýtt menniskja. Og hann fer og heldur seg til konu sína. Tí tað var ein kvinna, ið Gud Harrin skapti til mannin. Kennir tú Gud nú? Triðja Mós. 18,22: Tú mást ikki liggja hjá mannfólki [...] ein liggur hjá kvinnu ? tað er andstygd! Vónandi skilir tú, at menniskjað var skapt sum maður og kvinna. Men sum rómbrævið sigur, so høvdu tey jú skift sannleika Guds um við lygn og ærdu og dýrkaðu skapningin
farið ov langt um man beinleiðis kravdi Guði eftir undrum her og nú. Ella hevði tað? Ein ung donsk kvinna við navninum Camilla tók nú orðið. Hon spurdi hvussu nógv ikki høvdu verið til undanfarnu møtir við
anskar familjur, sigur Lorraine Britten at enda. Ein fantastiskur endi á tíðindafuninum, har ein kvinna, sum hevur alla orsøk at vera beisk, miðskeiðis í sorg, sakni og grovum mismuni kastar ljós á tað
ar familjur, sigur Lorraine Britten at enda. Ein fantastiskur endi á tíðindafuninum, har ein kvinna, sum hevur alla orsøk at vera beisk, miðskeiðis í sorg, sakni og grovum mismuni kastar ljós á tað
