hesi myndini, sum sigur, at kvinnur taka sær av tí bleyta og menn av tí harða. Koma fleiri kvinnur á ting og gera seg galdandi í øllum viðurskiftum, fáa tær ávirkan á øll øki og ikki bert tey bleytu. Hví

fyritøka at fara avstað, eftir at hava verið leingi heima. Í fyrstuni, eftir, at eg varð valdur á ting, var eg heima leingi og tá mátti eg rættilgia taka ío nakkan á mær sjálvum fyri at fara avstað aftur

misti orðið í tinginum. Var tað ikki vegna ósakligheit? Gud viti hvat hasin maðurin er valdur inn á ting fyri. Tómar tunnur buldra mest. Annars plagar tað stuttliga at henda, hvørja ferð Jóannes hevur verið

vera, eftirsum so mikið stórt tal av veljarum í Eysturoy hevur víst honum sítt álit og valt hann á ting. Men okkurt bendir á, at Dan R. Petersen uppfatar sín leiklut ella rætt sum politikara eisini at fevna

og útinnandi valdið hjá amti og amtsfyrisitingini. Løgtingið afturímóti, ið er landsins fólkavalda ting, hevur bert ráðgevandi vald, sum heldur ikki er tryggjað, vísti Carl Johan á í fyrilestrinum. Nýggja

burtur úr hesum kemur ein yrking frá mær. Gjarna, tá eg skrivaði brøv til vinir, skrivaði eg míni ting, og rammaði tey síðani inn við einum ella øðrum sitati, allarhelst úr einum sangi, sum sat djúpliga

um tað, sum vunnið er í nýggjari orðagerð. Vit hava fingið rættiliga nógv góð, nýggj orð fyri nýggj ting, sum komin eru. Men Hanus Samuelsen metir tó, at tað gongur so skjótt í heimssamfelagnum, at vit hava

teg ímóti hesum ótta, ið tú sjálvur er atvoldin til. Traðka fram sum tann “sterki maðurin, ið fær ting at henda” og kann steðga hesum, sum hóttir teg. Kann, útvísa, fongsla, knúsa ella drepa. Hetta er

tí gróttilfarið var so svikaligt. Um okkurt kundi verið gjørt øðrvísi, vita vit ikki, men hetta eru ting, sum vit onga ávirkan hava havt á. Hann ásannar, at tað er so lætt at vera eftirklókur, men í øllum

sin livsopgave. Om hundrede år ville der ikke blive talt ét islandsk ord i Reykjavik, hvis man lod tingene gå sin skæve gang, mente han. For at imødegå denne fare stiftede han i 1816 Det Islandske Litter [...] tidligere Danmark-Norges hovedstad, sådan som de altid havde gjort. Men denne umiddelbare accept af tingenes tilstand varede ikke ved. Efterhånden som årene gik udviklede der sig i de tre nordatlantiske ø-samfund