fingnir nær við gýtingarøkið, meðan teir í mai-desember vóru spjaddir um allan landgrunnin (Mynd 2). Lesarin við einum vaknum eyga leggur til merkis, at heldur fáir toskar eru fingnir suður-vestur úr Føroyum

sum koyrdi Føroyar á húsagang fyri 10 árum síðani. Hetta ger bókina hvørki verri ella betri, men lesarin má allatíðina hava í huga, at málið við bókini er at undirbyggja eina ávísa fatan av søguni. Tað

umskiftið, sum stendur fyri framman, at havt elvt til ein fastan fiskivinnutátt í vetrarskránni. Lesarin kann sjálvur meta um innihaldið í tíðindaskrivinum hjá KvF 2023 niðanfyri: Vetrarskráin í Kringvarpinum

”kynsamleiki” og ”kynssamleiki”. Hetta var fyri mær orðavavstur og orðaskvaldur sum bert gjørdi at lesarin misti fokus á trupuleikan, sum stóðst av at málkøn av ókendum orsøkum, valdu at umseta 3 setningar

stutta útgávu av greinini endurprentaða í Dimmalætting og Sosialin saman við nøkrum viðmerkingum, so lesarin fær høvi at taka støðu sjálvur. "Kappingaravlagandi stuðul til bókaútgávu" Greinin æt: "Kappinga [...] Tann stuðul, tey fáa, er tí 52,23 kr. fyri hvørja síðu. Hetta var greinin - so fá vóru orðini. Lesarin fer sjálvur at meta um, um hetta er útspilling og á hvønn hátt eg havi spilt og niðrað tey, ið varða

gentur, sum hon situr saman við, ernast upp av Duritu. Hon lesur fyri teimum úr »Don Quixote«, og lesarin hevur varhugan av, at skansin ikki er tann sami, tá ið Durita fer aftur til hús. Ein vinmaður Duritu [...] lýstir, meðan Durita valla kann sigast at vera serliga trúlig. Tað er bara í stuttum løtum, at lesarin trýr henni sum menniskja. Longu tá ið hon gevur seg til tann fremmanda heryvirmannin og noktar at

gentur, sum hon situr saman við, ernast upp av Duritu. Hon lesur fyri teimum úr »Don Quixote«, og lesarin hevur varhugan av, at skansin ikki er tann sami, tá ið Durita fer aftur til hús. Ein vinmaður Duritu [...] lýstir, meðan Durita valla kann sigast at vera serliga trúlig. Tað er bara í stuttum løtum, at lesarin trýr henni sum menniskja. Longu tá ið hon gevur seg til tann fremmanda heryvirmannin og noktar at

Barbara-bókin. Tískil var tað eingin stórur trupulleiki, at doypa skaldsøguna, hóast tittulin ger, at lesarin fær lyndi til at gloyma, at harra Pál í stóran mun er høvuðspersónur. Kortini, alt í skaldsøguni [...] ivi um, at Barbara - hon, sum umboðar kenslurnar ið verða feldar av køldum viti - er lýst, so at lesarin fær tokka til hana. At síggja til er viðvent í holuni: høvundurin fær lesaran at halda við kenslunum [...] -10.2.1938). Harra Pál, umboðið hjá pietismuni í Føroyum, er ikki sjálvur pietistur. Annars fær lesarin fær so líðandi varhugan av, at skaldsøgan ikki er vorðin akkurát soleiðis, sum av fyrstan tíð ætlað

ikki upplivað nakað so stuttligt og livandi áður«, segði Magnus í skellilátri. Og svarið var, sum lesarin longu hevur kollgitt: bara ein ávísur Janus í sínum essi! At kalla hann eitt sólskinsbarn er nú kanska

hugskotið handan hesar bøkurnar: - Mann lesur bøkurnar, sum eru skrivaðar í øðrum persóni, og so verður lesarin biðin um at gera av, hvat skal henda í søguni. Til dømis kann mann blíva spurdur, um høvuðspersónurin