– Eg kenni meg rættiliga sannførdan um, at um vit fáa avgreitt spurningin um eina grundlóg ella eina nýggja stjórnarskipan við einari fólkaatkvøðu, tá fáa vit eisini ruddað slóð fyri einum greiðari politiskum [...] alt fyri eitt. – Vinningurin her og nú við at fáa samtykt eina grundlóg ella stjórnarskipan er fyri meg at síggja, at vit fara at fáa meira orku til at reka siðbundnan hugsjónarliga politikk, og vit fara

ljóðini, hoppini ella stóru armflytingarnar. Tá royni eg at geva teimum tíð at venja seg við meg, at gerast trygg við meg, so tey tora at koma at heilsa upp á, sigur Finn Johannessen. Finn Johannessen skapti

m. Sáar mistreysti Tí harmar tað meg, at formaðurin í Lærarafelagnum sáar mistreysti í eina tilgongd, sum er byrjað, og sum hann veit ikki kann steðga. Tað harmar meg eisini, at hetta verður gjørt, uttan

og valdi tí eisini at nýta føroyska tónleik, sum eg fekk Helga, ella Dan Helga í Gong, at gera fyri meg. Tað riggaði sera væl og eg haldi, at tónleikurin passaði sera væl til klæðini, sum vóru víst fram [...] áðrenn úrvalið skal út til keypararnar, er sera nógv at gera. Tá seti eg tíð av, til einans at miðsavna meg um sniðgevingina. Restina av árinum má eg eisini vera stjóri í fyritøkuni, so eg fáist minni við sniðgeving

bara væl. Eg veit, at omma bíðar, nú seið hon fáa skal. Eg veit, hon glað vil vera, hon segði so við meg: - Tú fert mær nokk at bera, at kóka vænti eg. Teir fara so til árar, og heimá leiðin ber. Ei kennist [...] fær burturav. Og lítil piltur móður, á kodda leggur seg, við tøkk og bøn Gud signi tú hini øll og meg. Til Før-oya smádreingir, eitt orð er eftir enn: - Tit livið væl og leingi, og roynist sannir menn

Klaksvík. Fari ikki at viðmerkja óviðkomandi meiningar um mítt virði sum býráðslimur, men vil tó reinsa meg fyri skuldsetingum frá borgarstjóranum og varaborgarstjóranum, fyri at vera trúleysur mótvegis Klaksvíkini [...] undirritaða, ið er at finna í miðlunum í dag, so gerast lesarin uttan iva greiður yvir, at eg haldi meg til fakta. Eg greiði tøl, ið eg meti eiga fram í ljósið, fyri at fólkavald í Klaksvíkar kommuna duga

brádliga loystu allar trupulleikar og samdust um alt. Hesum uggi eg meg sjálva við, tá endurtøkurnar í mentanarkjakinum troytta meg mest. Tí troyttandi er tað, haldi eg, men vónandi eisini týdningarmikið

minuttum og sekundum vísa, hvussu langa tíð, persónliga røktin av okkara veiku og gomlu tekur. Eg fái meg als ikki til at taka upp aftur einstøku mátingarnar, sum blivu reksaðar upp í útvarpinum. So andstyggiligt [...] skal út til kommunurnar á nýggjárinum. Onkur fann útav, at kanningin tí var óneyðug! Men eg haldi meg hava hoyrt um eldraøkið og kommunurnar í rættliga langa tíð. Heldur – og vónandi – man kanningaruppfinnarin

árstinntøku upp á 180.000 krónur um árið. - Tað er ógvuliga gott fyri meg sum lesandi, men eg tori at seta stóran spurning við, um eg fati meg sjálvan sum fátækan ella í fátækraváða, sigur Jóhan Bech Húsgarð

byrjanina av 2013 hevur drúgvt greinasamskifti verið millum søgufrøðingin, Hans Andrias Sølvará og meg. Tá eg onki havi hoyrt frá honum, aftaná mína seinastu grein, “Hans Andrias farin av kós”, fari eg [...] klaksvíking” og fleiri hesum líkar, haldi eg vísa veikleika og tørvandi trúvirðið hjá honum. Lat meg enn einaferð gera vart við, at eg havi onki annað viðgjørt enn skrivaða orðið, “ódokumenteraða lei