ður. Hetta eru mergjaðir menn, ið taka heimsins trupulleikar í størsta álvara. Teir bróta upp um armar og vilja stríðast fyri at hevja okkum burtur úr pornodíkinum, sum at Ugens Rapport er at fáa á be
at eisini á almannaøkinum fær borgarin sum mest fyri hvørja krónu. Tí velji eg at bretta upp um armar og byrja tilgongdina á nýggjum - at trýsta á »restart«. Saman við umsiting mínari fari eg at leggja
samfelagið har javnstøða valdar á øllum økjum, so eiga vit ikki at gevast á hondum, men bretta upp um armar og halda áfram á leiðini við góðum treysti, tí at enda vinna vit sigur, kvinnur og menn.
bygdum í Suðuroynni og frá fólki og myndugleikum aðrastaðni í Føroyum eisini. Nú er at bróta upp armar, Varðin Pelagic, myndugleikar og oyggin her mugu taka lógvatøk saman og endurreisa virkið beinanvegin
og so er bert at vóna, at friður fer at valda, so ráðið og ikki minst vinnan kann bretta upp um armar og fara til arbeiðis. Taka vit ferðavinnuna sum heild, so skapar hon nógv arbeiðspláss kring landið
bøn; men eitt høvdu teir gloymt at sagt mær, og tað var, at vit skuldu vaska okkum um hendur og armar upp undir albogan, andlitið og um føturnar. Mær dámdi einki at fara úr skónum og seta teir uttanfyri
uppaftur við Jákupi á Hólum og flutti til Sandvíkar at búgva. Nakað seinni rak manskroppur uttan armar, bein og høvd á land í briminum í Sandvík. Rasmus á Stykkinum kom fram á hann í fjøruni og setti stavin
. Nógvir høvdu verið har í áravís. Teir dugdu málið og vóru staðkendir. Teir brutu eisini upp um armar og fóru til verka - meðan mong okkara enn hildu jól og ikki høvdu fingið stundir at fara undir hjálpar-
haldbetri, um vit samstarva breitt. Stundin er ikki til at kúra og gremja, men til at bretta upp um armar og taka tey neyðugu og vælumhugsaðu tøkini fram á leið, hóast at tey eru stór. Tað gera vit. Afturhaldið
undir tvørtræið. Og tá hann hesa ferð støkk niður røttu megin strikuna, var gullkósin sett. Gummi-armar hjá málverjanum fingu alt fyri eitt armarnir hjá gestunum niður, tá René Tórgarð misti bóltin fyri
