skínandi sól í hjørtunum á okkum í Pedagogfelagnum. Við stórari virðing minnast vit Katrina Petersen, okkara fyrstu forkvinnu. ---- Vegna Føroya Pedagogfelag Maud Wang Hansen, forkvinna
okkara góði prentari, sum var Tórur Poulsen, sáli úr Nólsoy, at forsvara okkum; hann var góður við okkum, og vit við hann. Hann andaðist fyrst í áttati árunum, og vóru Niels og eg úti í Nólsoy til jar [...] flentu vit ofta eftir seinni, at Yovonna, vermóðir, ikki visti hvør Niels var, og helt ein annan av okkum verða Niels. Um hesa tíðina í fjør bleiv staðfest, at Niels hevði krabba, eitt má sigast um Niels [...] kirkjugarðin, tá segði Niels við meg: »Heldur tú, at so nógv fólk koma at fylgja mær?« Tá skemtaðu vit okkum, at tú ætlaði at reisa teg upp, fyri at hyggja eftir, hvør var í kirkjuni. Annars vóru Niels og
smádrongur og síðani upp gjøgnum árini. Tað vóru sannar hátíðarløtur, tá ið hann kom norður til okkara í Fuglafirði sum seljandi heilsølumaður og prædiku-maður, væl hýrdur, blíður og hittinorðaður
av frokost og mariu keks. Vit báðar vóru útferð við saman við Janu, Dudduni og Eydnu, vit hyggaðu okkum við bomm. Einaferð tá mamma hevði brotið bein, kom tú við oman við mær at vitja hana. Tá eg vildi
føroyska málinum. Mátti hesin arbeiðshugur og viljin til at leggja sín skerv afturat verið okkum fyrimynd og eggjað okkum til at gera tað, sum nú hvør okkara er mentur, fyri at hjúkla um okkara ríkasta mentanararv [...] At tíðin stundum tykist okkum ganga alt ov skjótt, og skjótari við árunum, munnu vit øll varnast so hvørt , sum vit koma til aldurs. Og skjótt fór henda tíðin mær untist at støkka inn á gólvið hjá tær
Tað er ógvuliga torført at byrja aftur í skúlanum, nú tú ikki longur er millum okk um. Tá hurðin gongur, hyggur man fyri at vita, um tú ikki kemur gangandi inn í floks stovuna. Tað kann ikki passa, at
eini aðrari konu, sum búði ein part av sínum lívi í Havn. Hon gekk eina tíð í skúlaflokki saman við okkum. Hon æt Ingeborg Skade. Hon hevði donsk foreldur. Pápi hennara var í mong ár fulltrúi á Ríkis
fari at goyma tað altíð í mínum hjarta. Saknurin er stórur hjá okkum øllum, tú manglar tá man kemur norð til tín og ommu. Tú segði altíð við okkum, at vit ikki skuldu syrgja og gráta um teg, men tú manglar
ára gomul. Tað er nógv man kundi sagt um okkara góðu vinkonu, Juliannu. Tað er ikki til at skilja, at hon sum bert 21 ára gomul, so brádliga varð tikin frá okkum. Í 1999 byrjaðu vit í 1. flokki saman [...] saman í Argja Skúla, og hetta gjørdist byrjanin upp á okkara vinarband. Julianna var røsk og pligtuppfyllandi í skúlanum, serliga dámdi henni væl støddfrøði, sum hon eisini dugdi sera væl. Tað [...] størsta prógvið uppá. Vit eru sera stoltar av øllum tí, hon megnaði í lívinum. Og serliga gleðir tað okkum, at hon fekk sítt ynskibarn, áðrenn hon fór herfrá. Hon var drívmegin, har hon var. Tað seinasta
gjørdi at vit børn og mamma okkara kundu kenna okkum trygg. Nú eru 8 mánaðir farnir síðan pápi fór frá okkum. Vit systkin og mamma vóru hjá honum tá hann 15. juni andaðist á Landssjúkrahúsinum. Klaverið
