veteranurin Hanus Thorleifsson. Fyrr í ár vann B36 sannførandi 5-2 sigur í Fuglafirði. Tølini siga, at ÍF ofta stendur seg væl í Gundadali. Í fjør endaði fyrri dysturin í Gundadali 2-2, og sjálvan ólavsøkuaftan

Fótbóltur Fótbóltur er eitt spæl, sum ikki bara gongur fyri seg á jørðini og í Føroyum ofta eisini í luftini. Fótbóltsavrik eru ikki minni treytað av tí, sum gongur fyri seg í høvdunum á spælarunum. H

var grannauppgerð í Sarpugerði í bestu deildini, og tá vann ÍF 2-1. Síðani tá hevur besta ÍF liðið ofta spælt ímóti bæði besta og næstbesta liðnum hjá Víkingi, uttan at tað er eydnast at vinna. Í bestu

fyri at fáa útjavnandi málið og harvið eitt stig við sær um Varmakeldueið. Og so gekk, sum tað so ofta ger í fótbólti. Annað liðið trýstir, og hitt liðið fær mál. Í skjótum álopi eydnaðist tað Fritleif

av hepni kundu teir fingu meira burturúr hesa løtuna. Serliga Egil Zachariasen var vælspælandi, men ofta var tað tann seinasta, avgerandi sendingin, sum ikki lá rætt. ÍF hótti, men B36-liðið er gott, og

at samansetta Suðuroyar liðið fer at standa seg í kappingini um at sleppa undan niðurflytingini. Ofta hevur tað tó víst seg, at liðið er heilt øðrvísi á heimavølli, enn tað er á útivølli. Og tað er einki

vóru í álopinum, og fyrra partin av fyrra umfarinum bendi alt á, at tað skuldi ganga, sum tað so ofta fyrr í ár hevur gjørt, tá ið Skála hevur verið á heimavølli. Leiðslumálið hjá Skála minti um so nógv

sær, og eftir døgurða fara teir niðan í Fløtugerði, tá ið ÍF 2014 fer at spæla ímóti AB. -Vit hava ofta tosað um at hittast aftur, men tað er ongantíð vorðið til nakað. Nakað herfyri gjørdu vit av, at tað [...] Kanska hevði tað verið nátúrligt at bíða við at hittast til síðst í september, men tað vísir seg ofta at vera trupult at savna fólk, og nú tá ið tað vísti seg at liggja fyri hjá øllum, so gjørdu vit at

liðini var, at tað bara vóru lokalir spælarar á vøllinum. Á KÍ liðnum plaga at vera spælarar, sum ofta eru á listanum hjá besta liðnum. Soleiðis var tað ikki í dag. Tað man komast av, at tað verður hildið

-Vit hava góða breidd á liðnum, og í kvøld sleppa teir at royna seg millum teir fyrstu ellivu, sum ofta sita á beinkinum og koma inn. At vit hava staðið okkum so væl í landskappingini er m. a. orsaka av