Men tey høvdu tó hønur og skóru eisini torv. Sum greitt verður frá í eini komandi Miðviku var skiparin á Helenu, sum gekk burtur í 1920, beiggi Poul. Ein beiggi var Tóri. Sagt var í seinastu Miðviku,

stappa nakrar margarinpakkar, har tað lak. Jú, tað gekk av tí allarfínasta. Men so varð vakt sett. Skiparin á S-bátinum hevði ført ”Tinganes”. Hann segði, at hevði ”Tinganes” siglt í tí veðrinum, so var hann

ínu, og á veg til lands fóru teir umborð á annan trolaran. Tá ið teir koma inn í messuna situr skiparin á hinum trolaranum har. Hann virkaði so løgin. Hann var í einum kepp, sum hann hálaði niður í andlitið

Slatrið endaði í Gøtu og gjørdist til Fimm Systkin hjá Reinhold Thomsen, við Gil, í Norðragøtu. Skiparin á Signhild, Jakku í Froðba, bað Dánjal koma við sær sum kokkur í 1934. Hetta var Jacob Vang, sum

frá, at Albert av Tvøroyri tann 6. mai hevði funnið tann minna bátin hjá Neptun í Grindavíkini. Skiparin á Neptun Á fundi í Føroya Skipara- og Navigatørfelag tann 11. nov­emb­er 1934 helt formaðurin Kvíviks

verið við Gjógv og dansað. Mamma og tey í Jákupsstovu áttu so nógva slekt har. Axel Sivertsen, skiparin á Kristinu, var gjáarmaður. Hann var uppvaksin í Svínáum hjá ommusystur síni. Mamma hansara doyði