Soleiðis fullu orðini á Vágaportalinum: »Siti í sama viðfangi og hugsi um okkara løgmann og fíggjarmálaráðharra, ið, sambært søgum, ið ganga manna millum, skylda føroyska samfelagnum ikki
stevnumiðum til tess at lívga onkrar lobbyistar. Tað sum er uppaftur meira órógvandi er, at okkara politiska skipan ikki megnar at semjast um at gera ein skipan, sum skal býta út stóru virðini
fingið týdningarmikla vitan um, hvussu útisetar hugsa, og hvørjar meiningar og virðir tey raðfesta fyri okkara samfelag. Eisini vildi eitt slíkt Ting knýtt útisetar tættari til føroyska samfelagið og harvið
fær ongan almennan stuðul. Inntøkurnar eru limagjald og peningagávur. Tað er umráðandi fyri okkara felag at vera meira framasøkið. Tí er neyðugt við nógvum limum. Soleiðis fær felagið betur hjálpt
. Vit hava eisini merkt her á redaktiónini, at politikarar úr samgonguni leggja trýst á okkum um tað sama – eisini við skuldsetingum um, at Sosialurin, Dimmalætting og Kringvarpið
og førleikar eru avgerandi fyri, hvussu vit sum einstaklingar og samfelag fara at klára okkum í einum støðugt meira globaliseraðum heimi. So er spurningurin, um hetta er ein hugburður
fyri at lata onnur vita tað. Føroyingar hava ikki hetta sama í sær. Vit eru meira konservativ við okkara meiningum, ganga ikki og garta upp um allar geilar yvir hvørt smáting. Jantulógin stendur í besta
í lort, og tey hoyra onki uttan greatest hits. So byrjar mann at spyrja hví. Hví hendi hetta fyri okkum? Hví beint nú? Vit hava testað tað, gestirnir í køkinum sita og bíða, og tað ringasta av øllum:
bangin fyri, at um fólkið ikki tók undir við landsstýrinum, so fór fólkaatkvøðan at binda okkum føst í ríkisfelagsskapin. Úrslitið av hesari fólkaatkøvðuni – um landsstýrið velur at lurta eftir
hendi, føldist tað, sum eingin tíð var gingin. Eg hevði glett meg at hitta Karl Johan aftur, nú okkara studentaárgangur skal hittast aftur í juni til 50 ára jubileum, men so skuldi ikki vera. Góða Alma
