fyri at lata onnur vita tað. Føroyingar hava ikki hetta sama í sær. Vit eru meira konservativ við okkara meiningum, ganga ikki og garta upp um allar geilar yvir hvørt smáting. Jantulógin stendur í besta
í lort, og tey hoyra onki uttan greatest hits. So byrjar mann at spyrja hví. Hví hendi hetta fyri okkum? Hví beint nú? Vit hava testað tað, gestirnir í køkinum sita og bíða, og tað ringasta av øllum:
bangin fyri, at um fólkið ikki tók undir við landsstýrinum, so fór fólkaatkvøðan at binda okkum føst í ríkisfelagsskapin. Úrslitið av hesari fólkaatkøvðuni – um landsstýrið velur at lurta eftir
hendi, føldist tað, sum eingin tíð var gingin. Eg hevði glett meg at hitta Karl Johan aftur, nú okkara studentaárgangur skal hittast aftur í juni til 50 ára jubileum, men so skuldi ikki vera. Góða Alma
samgongan eitt nú spurt okkum, um vit góðtaka, at pensjónsaldurin skal hækka. Hon kundi eisini spurt okkum, um vit góðtaka »progressivu flatskattaskipanina«, um vit góðtaka, at pensjónirnar verða
tíðina. Tað óvanliga er, at ovurhonds stórar nøgdir av makreli seinastu árini hava gjørt innrás í okkara sjóøki í jagstran eftir føði. Makrelbólkurin er settur at skjóta upp, hvussu hettar tilfeingið
Tað heldur í øllum førum Sjúrður Skaale, hin fólkatingsmaðurin hjá okkum. Hann hevur fleiri ferðir víst á, at eftir hansara tykki er einki høpi í tí, sum Per Højgaard skrivar fyri Edmund Joensen
galdandi marknaðarmekanismum. Á flogferðsluøkinum ræður eisini monopolstøða. Vit hava bert okkara egna tjóðarflogfelag, sum landsstýrið eigur størsta partin av. Privatiseringstilgongdin
at vit fara at vera í tí stuttliga endanum í nógv ár. Finalurnar bæði í ár og í fjør hava givið okkum nógvar royndir, og tað skulu vit royna at gera okkum dælt av tey komandi árini.
høvdu fína frásøgn frá spennandi dystinum, og júst sum dysturin var bríkslaður av, og vit gleddu okkum at fáa reaktiónir frá ovurfegnum – og vónbrotnum – spælarum, mátti Suni Merkistein snópisliga
