Tíðindaskrivið var komið í fleiri miðlar. Alt Facebook var fult av viðmerkingum um sendingina, og vit høvdu eisini sjálvi lagt myndir út allan dagin. Nú skuldi tað vera. Nú skuldu vit vísa øllum, hvør dugur var í okkum...
Størri antiklimaks enn ikki at sleppa í luftina finst valla. Vit høvdu glett okkum so nógv og fyrireikað okkum so væl, men so regulert krasjar plan A beint sum vit skulu í luftina!? Vit hava ikki eingong tíð til at seta plan B í verk. So situr mann har, og má bara finna seg í, at nakrar sangir fara frá í Føroyum, meðan vit vóna vóna, at alt blívur betur. Minuttirnir ganga, og vit koma framvegis ikki í luftina. Frustratiónin gerst fullkomin, tá vit finna útav, at nú verður ikki pláss fyri tí vit hava ætlað okkum í fyrra tímanum. Men alt kann gerast verri. Fyrri tímin blívur liðugur, og vit hava framvegis ikki eingong sagt »Hey«.
Undir næstu tíðindasendingini fáa vit boð á Facebook; fólk hoyra okkurt aftanfyri tíðindavertin. Men tað eru ikki vit. Vit vita, at fólk ómøguliga kunnu hoyra okkum.
Altjóða viðurkenda skipanin, sum Rás2 hevur brúkt ofta áður riggar ikki. Skipanin, sum Kringvarpið brúkti, tá teirra egna heimasíða krasjaði til løgtingsvalið, dugir bara at siga: »Service is temporarily unavailable.«
Unavailable meg í...
Sms-boð og facebook spurningar koma samstundis streymandi inn. Tað byrjar at ganga upp fyri okkum, at hetta er nakað fólk hava glett seg til. Tey sita faktiskt og lurta beint nú, meðan vit sita sum bitið í lort, og tey hoyra onki uttan greatest hits.
So byrjar mann at spyrja hví. Hví hendi hetta fyri okkum? Hví beint nú? Vit hava testað tað, gestirnir í køkinum sita og bíða, og tað ringasta av øllum: Vit hava snýtt okkara lurtarar, sum vit hava lokkað í fleiri dagar!
Vit hyggja upp í luftina at leita eftir svari á stóra alvaldandi internetinum, sum hevur svikið okkum so dyggiliga – kanska enntá til onkrar hægri maktir. Men vit mugu bara góðtaka ýlandi tøgnina.
Tá vit einaferð koma í luftina og skulu kappast við hálvfinaluna um Løgmanssteypið millum EB/Streym og HB eru frustratiónirnar ikki soleiðis at kasta av sær. Men vit fara í gongd. Royna at vera so dugnalig og glað sum gjørligt, og so hvørt sum vit koma inn í sendingina byrja tankarnir: »Hov. Hetta er faktiskt heilt í ordan. Vit byrja at liva. Vit hava faktiskt funnið uppá okkurt rættiliga kul«
Og tað er júst hetta vit fara at taka við okkum herfrá. Føðingin var øgilig.
Útvarpsbarnið var í veruleikanum deyðføtt, men tað vaknaði aftur, og við intensari uppaling verður tað vónandi klárt at yvirtaka føroyska luftrúmið og ein part av tí danska komandi mikudag!
