fólkaskaða Rithøvundurin, Martha Lichtenberg Madsen, sum ofta hevði ferðast við Tjaldrinum, hevði hesi minningarorð um hann: Venlig og smilende – et djærvt Haandtryk – som oftest en lille Vits eller et Fornøjet:
Dátt kom tað við, tá ið vit frættu, at Kristianna var farin haðani – bert 57 ára gomul. Kristianna setti altíð sín dám á, tá ið hon var í frítíðarklubbanum, har hon var virkin í áratíggju. Altíð var h
úr New Zealandi til matna, kom vend í. Nú steig umboðið fyri Havstovuna fram á pallin – og helt minningarorð um føroyska toskin, ið eftir øllum at døma ikki verður millum okkara longur. Landsins sakkøni
Fyri okkum, ið kendu Óluvu væl og stóðu henni nær, komu boðini ikki óvæntað, tí vit vistu hvussu hættisliga sjúk hon var. Óluva bar sjúku sína við einum ómetaligum stórum tolsemi, men eingin ivi mundi
føroysku sálina, at ein mentanarlig kollvelting fór fram á leið eina øld eftir, at hann hevði skrivað minningarorð um málið. Brádliga vaknaði alt, ið áður lá í dvala og í myrkri. Vit festu tankar á blað, vit fingu
fyri nærum hálvttriðhundrað árum síðani skrivaði »Indberetningarnar«, har hann at kalla skrivaði minningarorð um føroyska málið – og so flyta okkum sløk hundrað ár longur fram, til V. U. Hammershaimb setti
Kaj Vilhelm Meyer Kaj Vilhelm Meyer var føddur á Tvøroyri 7. mars 1929. Sum smádrongur misti hann pápan ið sló út vestanfyri Mykines. 14 ára gamal fór hann til skips. Sjólívið dámdi honum væl, og 10 á
Góða omma Nú er tað eitt ár síðani, at tú ikki orkaði at stríðast meira. Tú hevði eina stutta sjúkralegu. Fyrst í apríl mánaði fekst tú boðini, at tú hevði krabbamein, og longu á morgni 26. juni andað
Bert ein lítil heilsan til mína elskaðu mammu, sum nú, hon hevði fylt 84 ár, er farin foldum frá. Tað er lætt at skriva nakað gott um mammu, tí hon var tann besta mamman ein kundi hugsað sær, var altí
Jóhan vaks upp í Hattarvík, elstur av átta systkjum. Sum ungur fór hann til skips. Sum sjómaður royndi hann nógv. Hann var bæði dekkari, kokkur, stýrimaður, og hann royndi seg eisini sum skipari. Jóha
