hjá Jesusi, har ongin skilnaður verður meira. Tvær ídnar hendur hava lagt árarnar inn í dag, eitt hjarta eitt gull hevur sligið sítt síðsta slag, tað ljósið vil altíð í okkara hjørtum vera, saknin av tær

band Av Harrans hond Ímillum hendan ljósa stað Og hjarta mítt, Og fyrst tá har eg komi, tað Kann sláa frítt. 6. Mín Gud, tann bøn og ynskur mær Í hjarta er, at æra teg og fylgja tær Á míni ferð, Til Hann

Og tá Hann ber okkum, tá eru vit trygg, tí tá eru vit nær Hansara hjarta. Og tað er har, Hann ynskir okkum at vera: nær Hansara hjarta, at hoyra Hansara rødd og merkja Hansara hjartasláttur. Soleiðis minnist [...] er bjartur. Dagurin er vónríkur, og vónin troðkar seg inn gjøgnum vindeygað og inn í hvørt lítið hjarta, sum er til staðar. So verður talað. Tá kemur vónin. Tað verður tosað um Staðin. Staðurin, har Klæmint

tykkum. Hann tosaði nógv um tykkum og tað var týðiligt fyri okkum hvussu nógv tit fyltu í hansara hjarta. Má Harrin styrkja tykkum í sorgini og sakninum eftir hesum ediliga menniskja -ið mest av øllum var

tankar og minnir um teg í huga floyma, varðar sum vísa okkum fram á leið; tað tú meg lærdi, vil eg í hjarta goyma. Tað tú her á foldum framdi, í okkum livir - eins og tú! til vit einaferð hittast aftur, í

gjøgnum nógv áratíggju við fastari, men rættvísari hond, leiddi og baksaðist við. Ísland stóð hansara hjarta nær, hann var íslendskur konsul í eitt mannaminni. Men fremst í hjartanum var alskurin til móðurlandið

saknaði hann so nógv. Tit vóru gift í 68 ár. Eg eigi so nógv góð minni um teg, sum eg altíð vil goyma í hjarta mínum. Eg til Jesus fari leggi honD í hans. Trygt og væl hann leiðir, meg til Himmallands. Hvíl í

Joensen: Løtunar byrjaðu, tveir dropar, tvey hjørtu, tvey lív. Onnur løtan støðgaði, ein dropi, eitt hjarta, eitt lív. Hvíl í friði, kæri bróður.

fylgdi tær til títt seinasta hvíldarstað á Kirkjukletti. Nú hvílur tú millum tey, sum stóðu tínum hjarta nær. Minnið um teg vil altíð liva í huga okkara. Djúpt verður tú saknaður av okkum øllum, Red, Gunnari

hugsaði altíð um okkum, var altíð so bangin um at okkurt skuldi henda okkum. Tú hevði eitt so gott hjarta, tú ynskti tað besta fyri øll. Eisini hesa síðstu tíðina meðan tú hevur ligið á sjúkrahúsinum, minti