Í sambandi við runda dagin útgevur Listasavnið fýra serprent eftir William Heinesen og Zacharias Heinesen. Serprentini eru prentað sum giclée-prent. Henda tøkni brúkar pigmentblekk, ið veitir serliga ríka
valdi tekstir, skrivaði viðmerkingar og legði til rættis. Bárður Jákupsson sniðgav forsíðu. William Heinesen gjørdi skreytmynd. Leikrit 17 er 118 síður.
Theodor E. D. Olsen »Eg skrivaði Móður Sjeystjørnu í einum stórum, eydnuríkum íblástri«, segði William Heinesen í eini samrøðu í áttatiárunum. Og helst hava limirnir í leikbólkinum Grímu kent tað sama, tá [...] hansara fólki at fara undir at flyta eina so poetiska søgu á ein ítøkiligan pall, men kveikjarin William megnar enn á hundrað ára degnum at vera ein inspiratiónskelda hjá føroyskum listafólki. Lív Komin
»Eg skrivaði Móður Sjeystjørnu í einum stórum, eydnuríkum íblástri«, segði William Heinesen í eini samrøðu í áttatiárunum. Og helst hava limirnir í leikbólkinum Grímu kent tað sama, tá teir hava arbeitt [...] hansara fólki at fara undir at flyta eina so poetiska søgu á ein ítøkiligan pall, men kveikjarin William megnar enn á hundrað ára degnum at vera ein inspiratiónskelda hjá føroyskum listafólki. Lív Komin
Nielsen verður í ummælinum sagt, at hann er ein avskapaður yrkjari í ætt við bæði Rabelais og William Heinesen. Um Oddvør Johansen verður sagt, at hon sigrar ígjøgnum sítt fyridømi, og at tað er við sorgblídni
leiklut í bókini. Men sambært William Heinesen helt hann, at ?hesin tittulin var ov átrokandi, ov langtandi?. Í brævaskiftinum sínámillum kallaðu Jørgen-Frantz og William aloftast bókina fyri Barbaru ella [...] William Heinesen fortelur einastaðni, at sótu hann og Jørgen-Frantz Jacobsen og fingu sær øl onkustaðni í Keypmannahavn, so fegnaðist Jørgen-Frantz stórliga, um ein fluga settist á ølglasið. Hann plagdi [...] kanska tann týdningarmiklasta - var, at bókin var ikki liðug. Nú verður handritið sent Williami Heinesen, sum tettar nøkur glopp og skrivar alt inn á maskinu. Í eini samrøðu vil hann vera við, at tað var
hava roynt at lýsa, hvussu Føroyar taka seg út á heimskortinum. Í Glataðu spælimonnunum lýsir William Heinesen Føroyar, sum eitt sandskorn á gólvinum í eini veitsluhøll. Síðan lýsir hann, hvussu man við
skúlanum. Haldi, hon hevði okkurt norðurlendskt tilknýti. Har vóru menn, sum Ingálvur av Reyni og William Heinesen. Vit hjálptu teimum at bera málningarnar upp í stóru hølini, sum tá ikki vóru innrættað. Hetta
menniskju. Í einari av teimum sváru og seinastu stundunum, skrivaði Jørgen-Frantz til vinmannin William Heinesen, at orglið spældi sum ongantíð áður, men at kirkjan helt ikki til musikkin. Vitið og hjartað
Tað var William Heinesen, sum segði, at Havnin er heimsins nalvi. Og nú Sosialurin hevur húsast í gomlu handilshúsunum hjá Williami og ætt hansara í Vágsbotni í út við tvey ár, kunnu vit sjálvandi
