og 90-unum lutvíst trokaður burtur av Politicus, ið leggur dent á tey politiskt-taktisku atlitini. Leikluturin hjá Politicus er at vera kreativur mennari av hugskotum og vera politiskur
royndini, so sæst, at stórur partur byggir á eina aveldaða fatan av, hvat læring er, lítið og einki fyrilit er fyri menningini hjá børnum og tað verður ikki grundað í einum samfelagsligum samanhangi, hvussu
Tingvarpið frá í stovuni hjá Lenu. Og tá hennara viðmerkingar falla, er lítil ivi um hennara politiska lit. Hon er eitt brennandi fullveldisfólk. Lena hevur sera gott minni. Hon minnist hvønn tann einasta
hvørja hædd eg skal á. Í niðastu hæddini eru veggirnir bert betong. Fyri at lætta um hendan gráa lit er graffiti málað á veggirnar. Bráddliga á veg til lyftina og upp til triðju hædd, har professarin [...] Komin upp á triðju hædd leggi eg til merkis, at hurðarnar til tey ymisku hølini hava ein løgnan gulan lit, og veggirnir her eru ljóst sitrón-gulir, tað er tó so mikið ov nógv sitrón í teimum, at tað stingur
pedofil. Og tí havi eg tað feitt. Yvir og út, Knút!” Ein endurbót fyri samvitskubit, ein viðurkenning-lite av ikki at ‘sláa til’, sum uppá onkran máta, bara onkursvegna, skal linnast. Hvat gert tú so, jú,
pedofil. Og tí havi eg tað feitt. Yvir og út, Knút!” Ein endurbót fyri samvitskubit, ein viðurkenning-lite av ikki at ‘sláa til’, sum uppá onkran máta, bara onkursvegna, skal linnast. Hvat gert tú so, jú,
orð, tey somu hvørja ferð. Eg upplivdi tað altíð eitt sindur sum eina flugu sum surr¬aði fyri and¬lit¬inum, men samstundis sum nakað blítt og unniligt og gott. Ong¬¬antíð fekk eg við, hvørji orðini vóru
Eitt sindur sarkastiskt sagt, men heilt erligt...er tað veruliga so rívandi galið at fólkayvirlitið og Taks ikki samstarva, ella er talan um ein hátt hjá starvsfólkunum í Taks at rættvísgera
útheimin. Tær ymsu listabreytirnar samstarva um felagslærugreinir so sum listasøgu og føroyska mentan, lit og formlæra o.s.fr. Og at enda verður alt ført upp í eina hægri eind við einari felags verkætlan fyri
gulan og beinkjunum grønan lit segði Havsteen seg hava fingið eitt summarkvøld í sólsetri uppi á Hestoynni. Himmalin bar eldgulan sólarroða og sjógvurin djúpan, blágrønan lit. Ein tøkk fyri mong góð ár
