minnist í 1972 tá hon var í Danmark á ferð keypti hon mær og Jákup Paula hvør sítt ur, sum vit kundu brúka tá vit fóru í skúla - eg hevði tað inntil eg var fermdur og tá fekk eitt nýtt. Hon varð í útlondum [...] hóast hon kláraði seg væl. Omma var við í kvinnufelagnum á Glyvrum, hesar kvinnurnar vildu gera mun og ávirkan. Tær vildu betra samfelagið tær livdu í, og ynsktu at gera sítt til at so bleiv. Ídag hoyrist [...] speiskliga til. Tey 21 árini mær untist at hava saman við honum, minnist eg hann sum ein góðan vin. Vit vóru sera væl, prátaðu um mangt og hvat. Serliga hevði hann áhuga í tí vinnuliga, sum fyrifórst á Bakka

tær á konditarínum, har tú vart fastur gestur, og vit hildu at tað var reint luksus tá vit kundu velja okkum tað vit vildu hava. So kom tíðin tá vit gjørdist títlingar og seinri skótar, og saman við nógvum [...] nú ert tú farin “med alla”. Vit skulu øll einaferð fara “med alla”, men í okkara hugaheimi var tað blivið so, at vit hildu, at tú altíð fór at verða her. Hesa kenslu hava vit óiva, tí at tú ávirkaði okkum [...] er meir, men minnini hava vit. Tú arbeiddi í Føroya banka. Vit hildu at tað mátti verða verðins fínasta arbeiðspláss og vóru stoltar tá tú tók okkum við og vísti okkum runt. Vit vóru eisini av og á við tær

spardi ikki seg sjálvan – havi hoyrt frásagt at hann var sterkur sum fáur. Men hann kom eisini at gjalda prísin og mátti leggjast undir skurð á Ríkissjúkrahúsinum. Har var ikki nógv at gera, tí ryggurin [...] eina hond í. Saknurin er stórur, nú ein av teimum allar frægastu monnunum hevur lagt frá sær. Men vit eiga nógv góð minnir um henda merkismann. Friður verið við minninum um Hilmar Persson. Poul

ganga í skúla og skuldi koma heim aftur um miðjan januar, og vit vistu at tú gleddi teg ómetaliga til tað. Vit sóust seinast í mai, tá ið vit vóru til konfirmatión saman, tá visti eg ikki, at hetta varð [...] og tú, flennandi sum altíð. Tankarnir leita nú aftur til ta tíð, vit fingu loyvi at hava teg millum okkum. Eg minnist, hvussu nógv vit gleddu okkum til tú bleiv fødd, tað var á Tvøroyri, har foreldur tíni [...] er, sum ringir suður og spyr, hvussu tey hava tað, saknurin er stórur hjá øllum. Vit skilja ikki Harrans vegir, men vit hava bara ta trúgv, at tú er spard fyri okkurt. Tú er nú saman við øllum teimum,

ganga í skúla og skuldi koma heim aftur um miðjan januar, og vit vistu at tú gleddi teg ómetaliga til tað. Vit sóust seinast í mai, tá ið vit vóru til konfirmatión saman, tá visti eg ikki, at hetta varð [...] og tú, flennandi sum altíð. Tankarnir leita nú aftur til ta tíð, vit fingu loyvi at hava teg millum okkum. Eg minnist, hvussu nógv vit gleddu okkum til tú bleiv fødd, tað var á Tvøroyri, har foreldur tíni [...] er, sum ringir suður og spyr, hvussu tey hava tað, saknurin er stórur hjá øllum. Vit skilja ikki Harrans vegir, men vit hava bara ta trúgv, at tú er spard fyri okkurt. Tú er nú saman við øllum teimum,

ikki høvdu vit væntað, at tú skuldi vera tann fyrsta at fara - bara 30 ára gomul. Tað tykist ikki at geva nakra meining, menniskjaliga talað, tí sum ein ung mamma við tveimum smáum børnum vildu vit mett, at [...] teknaði, meðan vit fingu okkum eitt prát inni í kaffistovuni, og tað tykist so stutt síðani, at tú vart inni á skrivstovuni við lift við tí lítlu dóttrini, so vit kundu sleppa at síggja hana. Vit, starvsfelagir [...] yvir tær, og allar vit ?gomlu? kendu okkum væl saman við tær. Hetta er helst komið av teimum royndum, ið tú hevur verið ígjøgnum ? bæði tú persónliga og familjan. Sjálvandi vistu vit, at tú hevði eitt álvarsamt

endaði uppá ein meira virðiligan máta. Tá vit hildu seinasta ársskifti saman við Hans Peter og Solveig, vistu vit lítið at hetta kom at vera seinasta ferðin, vit komu saman í slíkum høpi. Hann var tá í viðgerð [...] róligur sum hann var, á ein so virðiligan og opnan hátt, sum bert fá vildu gjørt tað. At hann visti hvagar leiðin gekk, fingu vit fatan av fyri mánaðum síðani, tá hann spurdur um heilsuna segði, at hann [...] í Keypmannahavn frá 1957 til 1964 varð knýtt eitt vinarlag okkara millum, sum kom at halda fram tá vit aftur hittust her í 1973. Hugur hansara stóð frá byrjan til sakføraravirki, og aftaná løgfrøðisligt

um teg alla tíðina, og vit gráta, tá vit tosa um, hvussu nógv vit sakna teg, og vit flenna, tá vit tosa um øll tey góðu minnini, vit hava saman. Góða elskaða Elsi, tá vit ikki kunnu hava teg ímillum okkum [...] tíðina, vit høvdu saman við tær. Vit møttust fyri fyrstu ferð fyri 2 1/2 ári síðani, men aftan á stutta tíð føldu vit allar, at vit høvdu kenst altíð. Vit báðar fara ongantíð at gloyma teg, vit tosa um [...] okkum trimum, ið altíð visti hvussu og hvat vit skuldu gera og nú í øllum hesum vónloysi vilja vit so gjarna spyrja teg, hvussu gera vit nú?, men góða Elsi vit fáa ongantíð svar, tí hetta er ikki til at

og frá fyrsta degi føldi vit okkum vælkomin í tínum heimi. Eg minnist síðsta kvøldið vit tosaði saman var 25 nov, tú virkaði so væl fyri og lagið var gott sum altíð, hóast vit vistu at tú vart móður og [...] nógv góð minnir so vit hugnaði okkum sum fræðast. Bjarti, Kristina og genturnar komu so ofta tey kundi so vit øll kundi verða saman og tað var nakað heilt serligt. Men í síðstuni sóu vit at kreftirnar av [...] kapittul sum vit ikki vildu verið foruttan. Góðu Guðrid, Bjørg, Bjarti og Marjun v/familju má Harrin styrki tykkum í sorg og sakn tykkara. Elskaði Eli ( abbin ) takk fyri alt og hvíl í friði til vit aftur skulu

Mattalág, komu vit til ørindi míni at fáa hýru umborð á Krúnborg. Eiler var erligur við meg, setti mær ikki stórar vónir til at eg fór at koma umborð, listin var langur av fólki, sum vildu umborð. Eg takkaði [...] míni vóru at fáa hýru við Krúnborg. Eg bleiv boðin innar til Beintu og Eiler. Kaffi kom á borðið. Vit prátaðu um tað andaliga várlotið og veking, sum vitjaði land okkara. Hann var blivin varugur við, at [...] vitjan í Mattalág hoyrir hetta við. Eg sat niðri á Skálatrøð í Havn. Ólavsøkan stóð fyri durum og vit skuldu hava útimøti har á Skálatrøð. Valbjørn Dalsgarð sáli av Argjum smíðaði plattformin. Meðan smíðað