altíð teknað nógv. Hann sigur, at hann fær nógvan íblástur av at búgva á einum smáplássi og tætt við sjógvin. ? Vit búgva einans tríggjar-fýra metrar frá sjónum, og har fær ein altíð nógvan íblástur og sær

samstundis sum hann er rankur, hevur spískt stevni og yvirhøvur er bygdur at glíða væl ígjøgnum sjógvin. Samstundis er hann bygdur soleiðis, at hólvist hann, vendir hann sær sjálvur á rættkjøl aftur. -

vind inn á reyvina, umleið 15 m/s og eitt sindur kraftigari í glæðunum. Men hetta ger samstundis sjógvin sera torføran at rógva í, siga teir frá. Aldurnar eru okkurt um 3 til 4 metur høgar, og tað gongur

hava Livar og teir ikki fingið róð, men teir ”surfa” ímóti Mauritius. Teir hava í løtuni ringasta sjógvin, teir hava havt á ferðini, og eru bara glaðir fyri, at teir hava alduna við sær og ikki ímóti sær

hóast størsta íðkarafjøldin er niðanfyri tíggju ár, so er tað ikki bara sum at siga tað at fara á sjógvin við so nógvum óvitum. Ein onnur orsøk til úrvalið er, at felagið er so stórt (700 limir), at um øll

havgranskarin Ian MacDonald segði í nátt, at helst eru 49 milliónir litrar av olju farnir út í sjógvin higartil. Til samanberingar nevnir hann, at tá tangaskipið Exxon Valdez fór á land í Alaska í 1989

sleppa av við kópakjøtið í ár. Skinnið hevur áhuga, men í eitt nú Paamiut hava menn tveitt kjøtið á sjógvin. + mynd av kópi Myndatekstur: Kanska fáa vit skjótt luktilsi úr grønlendskum kópaspiki (Mynd: KNR)

fyri teimum: “Sum hon nú lá og gleddi seg yvir hetta, kom ein nakin øða sveimandi niður gjøgnum sjógvin. Skrubban var so fegin, at eyguni vendust við í heysinum á henni, hetta var vorðið sum; maturin kom [...] rádna”. Skrubban gjørdi seg til at svara, men í sama viðfangi var hon rykt og drigin upp ígjøgnum sjógvin, so hon gloymdi alt og øll”. Og so ævintýrini um Sílið, Ravnin, Ternuna, Høsnatos, um Tindarnar ella

fiskivinnu, at tað er so torført hjá ungum fólki at sleppa til skips. - Tað er ov lítil tilgongd til sjógvin og tað kann ein fiskivinnutjóð sum okkara, ikki liva við, sigur hann. Kári P. Højgaard fer nú at

so friðarligt, at eg hoyrdi hjartað hjá mær banka. Tað er langt síðan. Eg havi hug at nerta við sjógvin, ið umringar meg, men eg røkki ikki. Vitjanin í Lítlu Dímun er nakað, ið eg aldrin fari at gloyma