fingu tvær døtur, Jonhild og Sannu. Sum børn vóru systkinabarnið Sigtór og eg nógv hjá Olgumostur og vitjaðu, og vit plagdu at skiftast um at sova har okkurt vikuskifti. Hetta komst av, at Jonhild var einabarn
fingu tvær døtur, Jonhild og Sannu. Sum børn vóru systkinabarnið Sigtór og eg nógv hjá Olgumostur og vitjaðu, og vit plagdu at skiftast um at sova har okkurt vikuskifti. Hetta komst av, at Jonhild var einabarn
nakað, sum eg gleði meg ógvuliga nógv til. Víðari sigur Barbara, at hon og Harriet sjálvar vóru og vitjaðu á skúlanum seinasta summar, og tó at hetta tá ikki var heilt soleiðis, sum tað verður í heyst, so
seinastuni, og tað var bert reint óhepni, ið gjørdi, at teir einans fingu ein javnleik, tá ið teir vitjaðu strandingar á Skála herfyri. So óstøðug sum avrikin hjá teimum flestu liðunum hava verið í ár, er
- Seinast vit vóru her var fyri trimum árum síðani. Tá vitjaðu vit múrin í Kirkjubø, ið bergtók okkum almikið. Og nú eru vit komin aftur til Føroya fyri at forvitnast og vita, um múrurin nú endiliga er
frá, men vit tosaðu ikki føroyskt. Eg hoyrdi tað tosað, sum barn, t.d. tá omma og abbi vitjaðu. Syskinabørn vitjaðu og tosaðu enskt. Tá eg kom her, visiti eg ikki, um ættarliði hjá pápa dugdi enskt og tað [...] systkinabørn. Eg visiti, at mamma var uppvaksin við syskinabørnum kring seg. Foreldrini hjá pápa vitjaðu og eg sá myndir, og eg varnaðist, hvussu nógv fólk omma má hava havt kring seg, men sum hon ikki
Um mánaðarskiftið vitjaðu fólkakæru donsku sjónvarpsfólkini Anne Hjernøe og Anders Agger í Føroyum. Tey hava verið her fyri at taka upp til sendirøðina "Anne og Anders i Norden". Talan er um eina sendirøð
Í øðrum førum vitjaðu teir í einum ítróttarhandli. Nakað seinni var ein teirra sæddur ganga í nýggjum ítróttarklæðum, sum viðkomandi altso ikki hevði goldið fyri. Hann hevði trupult við at greiða frá,
John Myllhamar Á ferð í Noregi seint í vár, vitjaðu konan og eg hjúnini Elsebeth og Per Eirik. Hon er ættað úr Fuglafirði. Tað var áhugavert at tosa við tey í hugnaliga heimi teirra í Bergen. Per Eirik
í salinum, sum tú ikki hevði hildið at vera møguligt. Jú, bæði her i Havn og aðrastaðni, har tey vitjaðu, vóru fólk hugtikin. Men hugtiknir vóru gestirnir eisini – av landi, fólki og teim tónlistarligu
