Óla Jákup úr Dímun bóndi, St. Dímun Ein lítil fittur nósi, ið var vilstur frá móður síni og komin á land á Tinganesi, varð avlívaður eftir boðum frá Bjørn Harlou, landsdjóralækna. Sami vil hava henda kópaungan
er um okkurt, hann skal hava útint júst har. Ein søgn er, at einaferð hann kom til ein garð, har bóndi nevndur Thorstein búði, kravdi hann, at kirkja skuldi byggjast. Thorstein stóð í bønum og sló. Hann
vaksin. So verður eisini sama dag skipað fyri túri við Norðlýsinum út í Koltur, har Bjørn Patursson, bóndi, greiðir frá. Drekkamunnur verður at fáa, og kostnaðurin fyri hendan túrin er 450 krónur fyri vaksin
menskir synir. Sigur tú nei, eitt neyðardýr til son . Tann fyrri takkaði nei Í næsta bátinum er Rasmus bóndi við. Hann fær sama fyrispurning frá fittu, snøggu gentuni. Rasmus svarar henni, at hann torir ikki
Nøkulunda um somu tíð, sum stjórin í Føroya Banka var settur at umsita landsins ogn, yvirtók ein ávísur bóndi eitt festi (landsjørð) at umsita. Hann skuldi verða stjóri á garðinum hjá landinum. Bankastjórin hevur
í altjóða samfelagnum. Hetta visti fólkaflokkurin, og fyri honum var hetta einki nýtt. Tá Jóannes bóndi, Christian Holm Jacobsen og Sámal Ellefsen fyri løgtingsvalið í januar 1940 stovnaðu fólkaflokkin
lesi lestrarnar her, greiðir 63 ára gamli Eyðun Eliassen frá. Ein góðan lestur Eyðun Eliassen er bóndi á Trøllanesi, men røkir kortini tænastuna sum deknur her í grannabygdini og heimbygdini Mikladali
kríggsárini. Men kortini fekk Fólkaflokkurin sín politiska elddóp undi hesum viðurskiftum. Jóannes bóndi var formaður flokksins og hann førdi ótroyttiliga fram sjálvstýrissjónarmiðini, meðan Thorstein Petersen [...] Fólkaflokkinum fær tað meg at hugleiða um søgu og tilveru flokksins hesi skjótt mongu ár, síðani Jóannes bóndi og Thorstein Petersen saman við nógvum øðrum góðum fólki stovnaðu flokkin og byrjaðu arbeiði fyri
stutt hjúnarlagi giftist hon við Tummas Edvard Petersen (1830-1889) úr Kaldbak, og gjørdist hann bóndi á Sundi. Tað var Inger, sum keypti skipskistuna hjá Mikkjal á uppboði. Annars verður sagt, at Inger [...] stórviður varð brúktur aftur av teimum gomlu húsunum. Sá tá Jørgin á Nesi gekk burtur Hans Vang Bærentsen bóndi á Sundi (maður Benadiktu) hevði evnir at síggja hendingar og vanlukkur áðenn tær hendu. Hann sá yvir
bleiv slíkt sum skilnaðarsótt og óvinsemi móti øllum donskum kastað teimum fyri. Men tá ið Jóannes bóndi í 1901 møtti á danatingi sum nývaldur fólkatingsmaður og fór at greiða frá um føroysk viðurskifti [...] hevur borið hesari okkara frændatjóð og føðilandi hennara eina so vakra og inniliga kvøðu sum Jóannes bóndi, tá ið hann í 1902 yrkti: Eg veit eitt land, so lágligt sett við havumgirdum strondum, sum er og hevur
