Tað er við sorg í hjarta, at eg taki pennin í hond, men hvussu leingi skal eg tiga? Eg, sum fekk loyvi til at liva? Er tað ikki heilaga skylda mín at vera talsmaður teirra, sum ikki sjálv kunnu mæla orð
sonnun at sanna, tá tú so bráðliga var tikin frá okkum. Eftir sita vit spyrjandi við longsli og sorg í hjarta. Hví skuldi Várharra taka teg frá okkum nú, hví kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá
Magdalena gongur eisini í flokkinum. Ósjónliga Magdalena, tung og grá. Eingin veit, at í hennara hjarta brennur ein eldur, sum er eins bjartur og hjá hinum. Hon vil síggjast. Hon vil hevnast. Hon vil,
heimurin skal verða frelstur við honum. Jóhs. 3,16?17. Elskaðu tit, sum nú sita vit stórari sorg í hjarta tykkara, lat hetta verða tykkara troyst, at Gud hevur sent son sín í heimin, til tess at vit ikki
filmurin sær at geva okkum - øllum í senn - um vit annars hava "biðið" hesa ramsuna, og "meint" hana av hjarta!?! Filmurnir endar við tí pelagiansku "tugguni", sum Bill Bright hevur lænt frá Arminiusi um, at
enn í gildishús; tí í sorgarhúsinum endar hvørt menniskjalív, og tey, sum liva, leggja sær tað á hjarta. Ápostulin Paulus er kanska uppaftur meira víðgongdur, tá hann einaferð sigur soleiðis: - Deyðin
høvi til at hava teg millum okkum nakrar dagar afturat og royndu at siga tær alt sum vit høvdu á hjarta. Tú skuldi havt verið til seinastu próvtøkuna á Handilsskúlanum. Ein glotti hómaðist tann dagin
á honum. Hóast hann hevði búð meginpartin av lívinum í Danmark, høvdu Føroyar eitt stórt pláss í hjarta hansara. Og sum advokatur fyri føroyingar herniðri og heima hevði hann eitt sera gott umdømi. Hann
trettan skaldsøgur. Evnið í seks av skaldsøgum hansara er úr Føroyum. Adrian legði sær ta uppgávu at hjarta, at hann eisini skuldi bera gleðiboðskapin um Jesus Krist út í hinum skrivaða orðinum. Í søgusavninum
springmús. Kanska ein lopmús. Ella hoppimús. Í øllum førum er Diddl ein fitt lítil mús við stórum hjarta, sum altíð er í góðum lag. Tað, ein best leggur merki til, eru labbarnir. Diddl hevur springlabbar
