hesum sambandi vísir hon á, at tað tað bara eru borð og stólar, sum hava nakað at siga, men eisini ljós, armhvílur og annað. Hon leggur tó eitt sindur speiskliga afturat, at arbeiðsplássini heldur ikki
eitt myrkalagt rúm, har hvør maður gekk við síni veiku lummalykt, ið bara akkurát kláraði at kasta ljós á fløskuetikettirnar. Vit uppgeva tankan um at fáa ólavsøkumyndir av rúsukundunum og fara afturum
minkar vindurin. Vit fara fram við landinum og síggja inn í kenda Spruttholið frá sjósíðuni. Jú, ljós sæst væl ígjøgnum. Meðan vit sigla tvørtur um Grótvík, greiðir Jóan Petur Clementsen frá, at Hvíthamar
í halgidómin at lova Harranum við samfeldum ljóði. »Ljósið rann, sum lívgar gleði, ljós, ið vann í myrkri megi, ljós, sum vert er lov og prís« kj.m., øll eru hjartaliga vælkomin. Føroyska arbeiðið Í E
blaðgreinum. Men nýggju og yngru virkisleiðslurnar hava tíbetur ein framskygdan hugburð, so tað er ljós fyri framman ? væl og virðiliga. HARAFTURAT hava vit í dag nógvar ungar og væl útbúnar virkisleiðslur
varð Skerhólmur tikin fram um, tí kópurin var so nógvur tá. Og hann gav tað lýsið, brúkast skuldi til ljós tey myrku vetrarkvøldini, meðan arbeitt varð innandura. Jú víst vóru virðini onnur tá, enn tey eru
»? Blóð bróður tíns rópar til mín frá jørðini«. 1. Mós. 4.10 B Ja, tað rópar hart um synd Káins: um hvussu ljótt tað er at vera øvundsjúkur og hatisfullur ? og hvussu ræðuligt tað er, tá ið eitt menni
nógv saklig viðgerð at finna. Í alt ov nógvum førum eru ta ógrundaðar meiningar, ið síggja dagsins ljós í tinginum. Alt ov ofta ber orðaskiftið eisini brá av, at talarin ikki hevur kunnað seg nóg væl um
Jacob Thomsen sigur, at tá ið húsið er liðugt, er tað væl egnað til endamálið, tí kømurini eru stór og ljós og útsýnið er av tí allarbesta útyvir alla bygdina og út á fjørðin. Somuleiðis skulu parkeringspláss
Kálvur, fóru at fiska upp úti í Tindhólmi. Tað stendur eitt stórt tjald á Flúgvarabedingini. Har er ljós rundan um. Nógvir bilar. Og úr tjaldinum hoyrist sangur. Okkurt hugnaligt man vera har, nú gerst skal