endaligt, fyrr enn ringarnir vóru komnir upp á pláss. Tá var fast. Tey fylgdu ikki bara við í sjónvarpi. Nei, tey VÓRU við í brúdleypinum. Eigin ivi um tað. Hetta var alvorligt. Tað er ikki á hvørjum degi, at

Runavíkar Býrráð tók. Mín metan er tó júst tann øvugta. Eg vil enda við at takka tykkum, sum atkvøddu nei, tá málið var til viðgerðar fyri eftir mínum tykki eina seriøsa viðgerð av málinum.

sum søguligt fakta um Føroyar í kalda krígnum, sigur Halgir Winther Poulsen, at tað fer hann ikki. - Nei, tað havi eg ongan hug til. Eg haldi ikki, at eg eri so týdningarmikil persónur í samfelagnum, at tað

eigarunum, spyrja vit ? og uttan at hugsa um tað, verður eisini spurt, um pápin er við í ferðini. - Nei, pápi mín er deyður. Tað var hann, sum doyði umborð á Tróndi í Gøtu. Er mamma tín meðni her, spyrja

Vit hava spurt reiðaran á Høgafossi, um teir hava nakrar ætlanir um at fara úr føroyska flotanum. ?Nei vit bíða, og síggja hvat hendir. Vit vóna bara, at onkur endiliga kemur til fornuft, og sær hvussu

samanbar við Hitler. Tá eg so spurdi, um tað kundi vera onkur annar, t.d. Goebbels, svaraði hann: »Nei! Tí øll fata tann nasistin, sum eingin troystar sær at nevna undir seinna heimsbardaga, fyri at vera

tí um Tóroddur ikki ummælir seg sjálvan, so ummælir hann ummælaran. Hetta ger hann ikki eina ferð, nei, hetta er ein av teimum gjøgnumgangandi træðrunum, í skaldskapi hansara. Um Tóroddur skal ummælast

persónliga. Hann fer nú á fyrsta fundin hjá Fólkatinginum at halda eina røðu. Um løgmaður ikki sigur nei, tekur hann aftur í aftur. Síðan ætlar hann at lata sessin til næst mann á Tjóðveldislistanum, sum

kr. fyri hvønn (sigur Óli Breckmann). Íðan, gerið so, sum megnarkvinnan Hjørdis Djurhuus ? sigið »nei takk« til tað ósømiligu eftirlønir, tit hava fingið tykkum sjálvum ? og síðani afturvirkandi. Sjálvandi

tryggja Helenu, Høgna og øllum hinum ein feitan nevndarsess, nú tey øll vera vrakaði á næsta vali. Nei einki skulu vit hava nakra ?óhefta? nevnd omanfyri okkara fólkavalda Løgting. Løgtingið er og skal