frá, er nakað, sum mær dámar væl. – Ítróttafrásagnir hava eisini mangan hugtikið meg. Eg lurtaði javnan eftir ensku frásøgumonnunum, tá teir søgdu frá dystum, og her í Føroyum høvdu vit jú Arge-feðgarnar
turkaðan seið, sum bukaður eisini var fínur matur. Grindin var eisini eitt gott ískoyti, og tað var javnan at grind var í Vági. Tað er kent, at føroyska grindabýtið er ein sera sosial skipan, har ein partur
fólk høvdu stóran áhuga og vóru glað fyri Orðabókina, sæst so týði¬liga av brøvunum, tí tað er so javnan, at tey annaðhvørt byrja ella enda bræv¬ið við tí. Ein lurtari skrivar enntá, at tá ið Orðabókin
eina kærkomna uppgávu at læra langabbasynirnar at fletta og hagreiða skurðin. Nikael vitjaði eisini javnan í Undirhúsinum í Vágsbotni, har hann hugnaði sær saman við teimum, sum koma har. Tað var stuttligt
di við teimum fyrstu børnunum. Tey flutti tá heim og búsettust í Havn. Hesa tíðina var Ingibjørg javnan í Klaksvík, har hon var avloysari í Norðoya Sparikassa. Í Føroya Sparikassa: Hevur lært Marner upp
myndugleikarnir einki gjørdu við at tálma, var skilliga burtur úr vón og viti og myndugleikunum varð javnan bent á hetta, nei ikki eina ferð, ikki tvær ferðir, men ferð eftir ferð. Men í staðin fyri at taka
hending, sum eg ofta verið mintur á, og helst vil gloyma. Eg minnist at talan var um ein ógvuliga javnan dyst. Vit stríddust við teir, teir vóru likamliga sterkir, og væl fyri, so vit komu ikki til nakrar
árunum í morgin 9. apríl. Vit eru so heppin at búgva í sama grannalagi sum Brynhild, so vit síggjast javnan. Sigast kann, at hon er eitt konubrot, og so er hon altíð so stuttlig og positiv. Væl liggur fyri
Alfa, sum Alfed gamli stovnaði. Í Emmaus, sum faðir hansara hevði lagt lunnar undir, talaði hann javnan og vitnaði um sín Harra og Frelsara. Hann dugdi væl við børnunum og teimum ungu. Serliga legði hann
skemtiligum undirhaldi, mótasýning v.m. Hetta fekk sera góða undirtøku millum kvinnur, og hevur javnan verið aftur, fyriskipað av handlunum í býnum. Men hóast tú merkir, at hon við lív og sál arbeiðir
