sera kalt hjá monnunum í teirri støðu teir vóru í. Sjóforhoyrið Tann 5. apríl, stutt eftir, at manningin var komin heim aftur varð sjóforhoyr á sýslumansskrivstovuni í Klaksvík. Sjórætturin var mannaður
kalt. Alt væl. Hósdagur, 20. mars Kavarok av landsynningi fyrrapartin. Gekk so upp til landnyrðing seinnapartin. Liggja vestureftir ímóti Selvogsbankanum. Hava ikki hálað av, alt er so avísað. Kuldin
var i hele tager i meget skidt humør “í grúiliga ringum lagi.” Jeg var nemlig meget ked af, at der ingen skulde være, som havde saa megen Tid tilovers til at køre mig til Præstø. Ove var jo lovlig undskyldt
er teimum hetjunum til heiðurs. Teir sjólótust fyri føðilandið. Niðri undir stendur á donskum: Ingen har større Kærlighed end denne, at han sætter sit Liv til for sine Venner. Johs. kap. 15. Vers 13
heim á Havnina 25. oktober við einum donskum dampara, sum kallaðist Fursund. Hann hevði meira máling enn Rask og var gráur á liti. Holibáturin Kári minnist, at hann fekk ein holibát frá Tollak, tá ið
Børn. Sorgen kom i dette Tilfælde saa meget mere overraskende, som man mente, at her var Fred og ingen Fare, da det var Meningen, at Kutteren skulde vende tidligt tilbage fra Fiskeriet ved Island, førend
eisini riggast til, og tá var meira enn nokk at gera hjá smiðunum. Á sumri var tað eplir og hoyggjing. Um heystið, tá ið skurðurin var, komu heili fylgi av seyði til Havnar av bygd, og tey vóru rikin oman
fóru út av. Vit sluppu okkum út úr bilinum. Hvat var nú at gera? Langt var til bíggja og eingin hugsingur var um at ganga. Enn var dagur og ljóst. Tað regnaði. Eftir vegnum høvdu vit ikki sæð nógv fólk
landinum, har myndugleikarnir ikki hava lagt nakran serligan dent á heilsuarbeiði. Útbúgvingarstøðið er eisini lágt, og tað er trupult at fáa fakfólk at fara til eitt so fjarskotið pláss
ein ræðusøga og eisini ein ótrúlig søga um dirvi hjá ungum fólki, sum hildu fast um sína sannføring, hóast avleiðingin eins væl kundi verið deyðin Við byrjanini av kollveltingini í 1974 var stórur eldhugi