máttleysur Hanus Kamban skrivar um politikkin hjá sitandi samgongu: “Sagt við fáum orðum hevur hesin politikkur til endamáls at avtaka allar tær sosialu veitingar, vit í dag taka sum givnar,
nógum gangi uttan fyri løgtingið, vóru langt síðani farin til hús. Tað sum er so ófrættakent við hesum er, at hetta júst er ímyndin av fakfeløgunum í dag. Vit spyrja tí, um tey ikki orka ella um
Og meðan hon ikki er bangin fyri at byrja ein fríggjadag og heldur ikki um hesin er trettandi dagur í mánaðinum, óttast hon verri enn hin versta, at hanga føst í formi í síni list. Hon flytur seg
vandi á ferð. Okkurt bendir á, at endmálið við at leggja niður landsbanka og hagstovu og at skipa hesar stovnar sum deildir undir landsstýrismanninum í fíggjarmálum, heldur er at miðsavna
stuttliga við at skriva um søgu er, at ein søga ofta førir eina aðra við sær. Tað er tað, sum er hent í hesum førinum. Tann 17. februar var í røðini Hendur ið Sleptu ein frásøgn um Johonnu Thominu Joensen
munin millum alt stríðið við torvinum, og so bert at trýsta á ein knøtt! Eitt dømi um týdningin av hesum er vasking av klæðum. Fyrsta eg minnist var alt gjørt við handamegi, eisini uttandura. Fyrst skuldu [...] vóru ofta á floti, fingu nógvan fisk, og eisini skutu teir fugl og harur. Men teir tóku onki upp av hesum, tí tað var konufólkaarbeiði, hjá okkum í hvussu er. Fiskin kruvdu teir kortini. Teir kundu fáa
vegna sín svágarskap við Hanus Hansen. Tað var júst Kringvarpið, sum gjørdi nógv burtur úr hesum máli. Men fríggjakvøldið var alt hetta stríðið gloymt, tí nú takkaði Kringvarpið Kjølbro Heilsølu
við at vevja í hesum. Men vit hava valt at gera tað kortini, tí hetta sigur so nógv um trúvirði hjá hesum fólkum, sum vit hava valt at stýra okkara landi. Umberingarnar eru so nógvar – og tað hevur [...] – altso bara politikarapensjón! Liva teir ella konur teirra til teir eru 90, so kosta bara hesir báðir løgmenn landskassanum lættliga einar 30 milliónir krónur í pensjón! Okkum er upplýst
lærdi eg tey. Eg kann serliga minnast Boga hjá Jákup og Hannis hjá Michael, teir vóru so spentir í hesum. Tá kom ullin til sættis So var at vaska ull um várið og hanga út á allar garðar har umvegir ein
hevur hann. Men samlaða fakfelagsrørslan hevur eisini staðið sum ryssa yvir deyðum fyli hesar mánaðirnar, tá samgongan hevur skrykt grundarlagið undan lágløntu fakfelagsfólkunum
