Gøtaplássinum. Tað var sum á tjúkkastu ólavsøku. Fólk vóru flest øll veitsluklødd við sjampanjuglasi í hond. Hýrurin var einastandandi og milt sagt vibrerandi. Gleði og ovfarakáti kendi einki mark hesa løtu

koma til Havnar við fleiri tapum í ryggsekkinum. Tað er synd, tí eina løtu í fjør, gekk sera væl í hond hjá teimum. Teir vunnu fleiri dystir og lógu einu tíðina nummar tvey. Men sum vera mann, leikararnir

komnir nøkur mál afturum, góvust hoyvíkingarnir nevnliga at spæla. Eitt er kanska tað, at illa gongst í hond, tá spælt verður, men tað minsta, sum leikararnir kunnu gera er at stríðast. Tað gjørdu hoyvíkingarnir

veljarakanningin var ikki serliga pen. Tí fati eg eisini hetta nýggja orðið, nýveldið, sum ein útrætta hond, sigur hann. Samgongan slakað Suni á Dalbø heldur kortini, at málið snýr seg meira enn um orðaleik

sínámillum soleiðis at kappróðurin tekur sær av sumrinum, meðan hondbólturin hevur lagt sína tungu hond á teir longu vetrartímarnar. Og hvør minnist ikki tær ferðirnar tá VÍF og Kyndil brustu saman í Havn

veruligan miðdepil fyri neurodivergent fólk við ADHD, autismu v.m, sum á ein holistiskan hátt, kann taka hond um allan persónin og familjuna. Tað hevði verið ein sera stórur fyrimunur, um tað var EIN hurð til

stutta teininum eru rentuhækkingar, prísvøkstur og dýrari orka ein stór avbjóðing, sum vit mugu taka hond um. Men tað er týdningarmikið, at vit fara hóvliga fram og ikki loypa framav. Vandin er, at átøkini

fyri fyrstu ferð lið í øllum aldursbólkum. Í hesum sambandi eru vit í gongd við at leggja seinastu hond á ymsu venjaratoymini, saman við okkara høvuðsungdómsvenjara, Leivur Simonsen. Hesin stóri aktivitetur

burtur úr bókmenta­ virki. Ikki fyrr enn í 1884 kom skrivligt verk aftur á prenti frá hansara hond. Hetta var týðingin av »Føroyingasøgu«, sum nú kom við teirri rætt­skriving, hon hevur havt í útgávum

íslendsk-føroysk orðabók. Tað var Jón Hilmar Magnússon á Akureyri, sum sjálvur fór undir og legði síðstu hond á hetta stórverkið. Hann segði, at orsøkin til, at hann fór undir hesa verkætlanina var, at fleiri