tvass. Sendingin ”Dagur og Vika” tann 28.2.07 eitt keðiligt dømi um, at journalisturin ikki dugdi síni ting, og at sjónvarpið, sum stovnur, ókritiskt bar hansara møsn víðari. Eg skal endurgeva tað, sum sjó

stórbýum. Fólk sum ikki eru upptikin av kvøldskúlum, skeiðum og øðrum tilboðum hava tíð til at ímynda sær ting. Loyndarmál eru eisini eggjandi og øsandi, so fólk ið ikki hava kynslívið uppi í andlitinum alla tíðina

ósemjurnar og ymiski málini - og so kanska finna eina betri loysn. Hetta er jú eitt mál, ið eitt samt ting kundi staðið saman um. Hvat velur løgmaður so at gera? Ja, hann viðger ikki okkara atfinningar ella

kann nýtast til røktarheimi hetta fyri at ætlanin kann setast í verk beinanvegin hon er samtykt í ting-inum. Byggingin í Hovi er ætlan at byrja skjótast møguligt, og er ætlanin at nýta grótið frá komandi

tað gevur undirskot. Men eitt sterkt vinnulív fáa vit bara um vit eggja fólki at finna uppá nýggj ting og ganga nýggjar leiðir. Tí er so týdningarmikið, at pengar verða brúktir til gransking. Um pengar

eins og í so nógvum øðrum, verða tingini vend á høvdið. Tá ið vit tosa um samkynd, so eru tað tvey ting vit tosa um: Tað eina er samkyndir persónar, og hitt er samkyndur liviháttur. Og her verður oftast

og siga slíkt, sum at kvinnur hava tað í sær at vera umsorganarfullar ella duga væl at gera fleiri ting í senn. Menn hava hinvegin ein íbornan myndugleika yvir sær og eru meir framsøknir. Hesir pástandir

av tí slagnum, sum altíð havi skund, serliga um morgnanar, og so hendir meira enn so, at eg gloymi ting eftir; lyklar, mappu, rokningar o.s.fr., men enn er tað ikki komið fyri, at eg havi gloymt fartelefonina

kennir teg væl. Matstovan Atlantis er eisini matstova á altjóða støði. Tó hetta kvøldið vóru veruliga ting, sum bókstaviliga ridlaðu. At sita við ein stólpa kann einhvør koma út fyri. Men tá borðið er umbiðið

kennir teg væl. Matstovan Atlantis er eisini matstova á altjóða støði. Tó hetta kvøldið vóru veruliga ting, sum bókstaviliga ridlaðu. At sita við ein stólpa kann einhvør koma út fyri. Men tá borðið er umbiðið