mildest talt mærkelig iværksat af Vedkommende Sambandsmænd. Men som det gamle Ordsprog siger: “Verden lønner ikke anderledes.” Sambandsmand Tingakrossur hevur eisini sína viðmerking til hetta mál: Mønustingur
vera so beinasom at hjálpa okkum við innsavning, eru soleiðis sinnað, at tey kenna sær, sum tað ber løn sína í sjálvum sær, og annars hjálpast við eina hjartaliga tøkk! Vón¬andi kennist henda tøkk ikki,
ikki meiri ein spurningur fyri Mentamálaráðið at viðgera, um ein lærari kann brúka sínar tímar fyri løn at ”pleja síni privatu fornermilsir”? Men mær tað sama. Stílurin er maðurin. Og Sølvará skal eisini
tí ljósareyða lastikkinum sveiggjar skjótt, tá ið Ann grundgevur: – Hví fáa vit ikki bara meiri í løn, heldur enn at Landssjúkrahúsið betalir einar 600 krónur um tíman fyri vikarar. Kanska skuldu vit
bygnaðarbroytingar, lønarlagið varð broytt, so betur samsvar var millum ábyrgd, førleika, innsats og løn – og minni dentur var lagdur á starvsaldursprincippið, vit góðu útbúgvingartilboð men settu samstundis
at møta til føst tiltøk, tí talan er um ein kristnan felagsskap. Læknar o.o. starvsfólk fáa onga løn fyri at arbeiða umborð. Jóhan Petur mátti sjálvur gjalda eitt mánaðarligt gjald fyri at kunna verða
Fiskivinnulóggávan ger, at øll kunnu ikki fiska, sum teimum lystir. Skattalógin ger, at helvtin av tíni løn verður tikin í skatti. Og soleiðis er tað allan vegin ígjøgnum. Eisini í flokkinum hjá Sjúrði eru tað
at á Landsverkfrøðinginum starvast fólk, sum aðrastaðni í landinum kundu forvunnið sær væl hægri løn fyri sama arbeiði? Hvat er grundin til, at fólk frá Landsverkfrøðinginum í teim vánaligu tíðunum kundu
ára gomul,tá hon setti sær fyri at fara í kleystur. Tað fyrsta árið gekk hon í vanligum klæðum, fekk løn fyri arbeiðið o.s.fr.. Síðani fór hon undir tvey ára útbúgving, sum fyrireiking til kleysturlívið og
at eg noyddist at velja antin at flúgva ella at granska. Tá hesi kravboð komu, hevði eg flogið fyri løn í átta ár, og tískil valdi eg granskingina. Eg segði upp í SAS, tí teir hvørki vildu geva mær hálvt