leita sær ráð í Mat og Matgerð. Við loyvi frá Óluvu Skaale prenta vit her brot frá innganginum um Seyð í Mat og Matgerð. Av seyðinum var alt etandi uttan gall og gor, søgdu teir gomlu, og satt er tað,

í framtíðina? Eingin ivingur um at nógv mentanar- og familju-virði eru í hesum at fletta sín egna seyð, fáa hann til høldar, gera rullipylsu, kjøtpylsu og skinsakjøt og ræsa og turka. Her liggur so ein [...] verður tosað so nógv um reinføri og matvøru-elvdar sjúkur, at her eiga vit at vera varin. At haggreiða seyð skal takast í álvara. Eitt nú er botulisma ikki at spæla við. Og so er tað spurningurin um at ræsa

sum livir sítt egna lív í bygdunum her á landi. Alt sum hevur við seyð at gera, kundi tí eins væl hoyrt undir mentamálaráðið. At fletta seyð er ikki partur av nøkrum vinnulívi, men er ein mentanarlig atferð [...] hava seyð gangandi á trøðni. Fletta teir ikki sjálvir, so hava teir vanliga sínar føstu flettingarmenn og sambandi við flettingarmannin, tað er av serligum slag. Tað eru teir, sum fáa nógvan seyð, verði [...] verður farið í klipping. Tað er eitt sindur løgið at hugsa sær, at mestsum alt sum hevur við haga og seyð at gera í dag fer fram á sama hátt sum í 1298, tá Seyðabrævið varð skrivað. Her eru ikki hendar tær

m í høvðusstaðarkommununi” vísir hvussu forbankað lágt tú ríðir: hevur sjálvur stóra trøð at hava seyð og velta eplir á, stendur, í nýggjari troyggju, og býtir grind út o.s.v. Eg kann siga tær, Heðin,

hvørt tær verða gjørdar. Viðarlundir skulu plantast í øllum býlingum. Vit eru øll sera fegin um hagan, seyð og tílíkt, men alt hatta hoyrir heima uttanfyri bøgarðarnar. Okkum tørvar als ikki allar hesar forblástu

Spurdi hann, um hann longu var keddur av at vera bóndi. Nei, segði hann, men Esmar hevur góðan hug til seyð og jarðarbrúk, og hann hevur góð evnir, kanska eitt sindur bráður og fortur, men tað skal nokk fara

eginleikar, ið eru í bygdini alt árið. Tey tosa sum um felagsskapskenslan, ið stendst av samstarvinum um seyð og slakt, er til staðar alt árið. Tey tosa sum um fólk í bygdunum framhaldandi hava beinleiðis ”m

Føroyar til seyðaoyggjarnar. Tí verður hildið, at onkur hevur verið í Føroyum undan honum og havt seyð við sær. Teir næstu, sum komu, vóru írskir munkar, sum komu higar fyri í friði og náðum at dyrka Gud

sigur nakað um, at hetta hevur kravt nógv arbeiði eisini. Tá tey ikki áttu jørð, áttu tey heldur ikki seyð. Tey leigaðu kortini fýra gyllin, og hetta gav fýra lomb árliga. Abbin plagdi eisini at laga garðar

Rógvi, tinglimur Sjálvstýrisfloksins, hevur samanborið trolið, sum rekur fisk við fjallmenn, sum reka seyð í rætt. - Ein slíkur samanburður er púrasta burtur við. Seyðurin kann ikki flúgva, men fiskur kann