“Arbeiðis og Organisatiónssálarfrøði”, “Læring og Menning”, “Klinisk Sálarfrøði og Viðgerð” og “Likam og Sál”. Sálarfrøðiligi fakfestivalurin verður aftur 22 og 23 mars 2012, og í tí sambandi hevur Súsanna
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			Luther tulkar hetta á henda hátt og sigur: at Gud gevur okkum alt, sum okkum er tørvur á til lív og likam. Men høvuðsorðið í hesi bønini er júst ”dagliga”. Vit biðja ikki um breyð til fleiri dagar, vikur
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			seg meira til at profilera seg sjálvar og flokkin teir seinastu mánaðirnar av valskeiðinum. Sunt likam er ein skylda Eftir ein krevjandi gerandisdag vendi Eilif Samuelsen til eina friðarliga tilveru á
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			merkir heilt einfalt: ”mátin, sum hin einstaki og fjøldin annars velur at nøkta sínar tørvir uppá til likams, sálar, sosialt og andaliga”. Tú kanst eisini kalla tað lívsinnihald, lívsstíl, lívsdygd, og alt
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			Hvat er píning? Stutt sagt, er píning likamlig ella sálarlig líðing, sum ein ella fleiri persónar valda einum við vilja, regluliga og fyrilitarleyst.. Í ST sáttmálanum frá 1987 móti píning ella aðrari
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			bólkar, men eg haldi, at fólk við hægri útbúgvingum eru eins nógv sjúk og tey, sum hava strævið likamligt arbeiði. Hvat kan gerast til tess at bøta um heilsuna, sigur Heðin Thomsen, at slík tiltøk sum 
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			havi eg ikki stovnað egna samkomu. Eg vil vera ein evangelistur, sum er til signing fyri alt Kristi likam. Tað grípur meg at síggja hvat hendir, tá ið miðdepulin er krossur Jesusar. Menniskju gerast brennandi
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			hongur saman. Jan um myndir Tann rætta myndin á rætta stað til røttu tíðina er at meta sum sál og likam, og ein slík mynd er verd meira enn 1000 orð. Sosialurin var fyrsta blað í Føroyum, sum setti ein
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			 Eisini Ragnar er innast inni ein veik sál, sum situr einsamallur fullur og grætur um síni sár á likam og sál. Man kann ikki veruliga ímynda sær, hvønn vána sosialan arv hesi systkin hava fingið, sum Ragnar
			
			
		 
	 
							
								
	
		
		
		
			endaði eisini við, at eg var send til psykiatrisku deild á Landssjúkrahúsinum, tí tá ið tey onki likamligt kundu finna, hildu tey, at eg var sinnissjúk. Inga ásannar, at hon var sálarliga sjúk við hvørt