Jónrid og Eyðun. Jónrid er gift og búsett í Danmark, og Eyðun er giftur og búsettur á Skipanesi. Maður Jensiu, Müller, doyði fyri nøkrum árum síðan. Jensia helt dagin saman við sínum næru og kæru í heiminum

støðu hjá dómaranum, sum at byrja við ikki varnaðist, at talan var um útskifting. Hann helt, at sami maður kom aftur á vøllin.

hevur orkað, og hann hevði bara havt gott at siga um arbeiðsgevaran. Jógvan var ógvuliga fjølgávaður maður, hann var trúgvur, og hann spenti víða. Hann var miðvísur og neyvur, og eingin nýttist at fara afturum

enn at taka til rýmingar. Tá avtornaði, lá ein av tulkum hansara eftirá, og seinni varð ein annar maður myrdur, tá ill flóttafólk herjaðu á eina løgreglustøð hjá afrikanska eindarfelagsskapinum. Hermenn

tveir mans til arbeiðis við tí elektriska, og á loftinum er ein annar maður í ferð við onkra innrætting. Og á flagtekjuni stendur ein maður við spaka og loysir bøkkar. - Nei, góði. Hóast hetta er tíðin til

flongt móti EB/Streymi. Einki er at ivast í, at málverjin, Meinhardt Joensen, hesa ferð var dagsins maður. - Vit hava trupulleikar við at koma í gongd. Teir skora, og tað er ikki fyrrenn vit hava mist ein

á løgtingi og býráðnum vóru skotsmálini tey somu Petur var stillførur, álítandi og hugskotsríkur maður. Tað var í seinnu helvt í sjeytiárunum, at eg fyrstu ferð koma á gátt hjá Peturi og Onnu. Tað er ikki [...] skoðað verður góðan mansaldur aftur í tíðina er eingin ivi, Petur var sera framsíggin, ein visionerur maður. Undir hansara leiðslu flutti Havnin seg inn í framtíðina og hóast útbyggingarnar tá vóru stór fíggjarlig [...] treiskaðist og megna at fara reiðiliga um tey áttati, áðrenn hansara lívsljós at enda brann burtur. Maður kemur í mans stað verður sagt. Tað var tí til mikla gleði fyri Petur, at yngsti sonurin Jan longu

fyrrverandi starvsfeløgum á Sosialinum, Terji Nielsen, var eisini við á hesi ferð. Hann er vælvaksin maður og segði, at munur er á at sita í hesum flogfarinum og einum øðrum flogfari av sama slagi, har fleiri

reyður bilur við norskum nummarplátum og áskriftini Klokkestøperi. Uppi í torninum í kirkjuni er ein maður til arbeiðis - ikki við at stoypa klokku ella seta hana upp. Hansara uppgáva er at seta til eitt nýtt

fyri aðru ferð. Hann náddi at halda silvurbrúdleyp við bæði Lenu og Sunnevu. Halldór var evnaríkur maður, hann las nógv og fylgdi væl við í øllum sum fór fram, bæði her heima og úti í heimi. Hann var eisini