at skilja, hví ungfólk ikki eru stórvegis áhugað í tí, sum fer fram á politiska vígvøllinum. Tað er ofta turrislig og keðilig tala, sum verður borðreitt við. Á politiska fundinum á Læraraskúlanum mikudagin

vit hava verið við hvørja ferð, hevur víst áhugaðum keyparum, at vit meina tað í álvara. ­ Tað er ofta tey somu, sum vitja okkara bás á hvørjari stevnu, og uppá tann mátan hava vit bygt upp eitt álit ímillum

mett sum fyrireiking til landskappingini. Liðini skulu brynja seg við at fáa dystarvenjing, hevur ofta verið tikið til, men ikki so sjáldan boða úrslitini frá, at tað man vera so sum so við dystarvenjingini

tær. ­ Tað var eisini tað fyrsta eg hugsaði,men so gjørdi eg av, at nú skuldi tað vera. Eg havi so ofta sitið við stokkum á aftasta bonki á fundunum og lurta við hálvum oyra, men nú er nóg mikið. ­ Eg haldi [...] familjuna, tí hon býr á bygd. Tað er ein vansi, tí familjan annars kundi lætt um hjá ungum foreldrum, sum ofta hava ógvuliga strongdum gerandisdag. ­ Hinvegin, so er tann almenna hjálpin í Havnini lættari at koma [...] sum heldur, at hon við árunum er vorðin alt meira eyðmjúk í starvinum, tá hon hugsar um ørkymlaðu og ofta strongd foreldur, sum renna aftur og fram, fyri at leita sær hjálp. Uppskriftin er kortini einføld

hann, segði, at hann gleddi seg til, at brunnurin fer at koma. »So sleppa vit kanska frá at ganga so ofta til jarðarferð,« helt hann. Á meg hevði hendan vitjanin í Ishmael, sum býurin eitur, slíkt árin, at

við bóltin, tá liðfelagarnir trillaðu aftur til málverjan, sum tískil ikki kundi brúka hendurnar. Ofta síggjast málverjarnir í óðum verkum at sparka bóltin frá sær. Tað ger Jákup ongantíð. Um bólturin

trimum bólkum. Hetta hevur havt við sær, at bert fáir dystir hava verið so láturliga ójavnir, sum teir ofta fyrr hava verið í steypakappingini. Steypakappingin er eitt gott høvi hjá liðunum at fáa dystarvenjing

meiri frættist ikki til alt hetta. Ikki fyrrenn seinasta heyst, táið tann eini leigarin fylti 70 ár. ­ Ofta verður tosað um lagnunnar speiðsemi. Ikki veit eg, men tað vóru 48 fólk í føðingardegi hjá hesum

til mín sjálvs. Hesir tankar renna ofta fram fyri meg, hví tora vit ikki, hví vilja vit ikki verða harrar í egnum landi, hvat eru grundirnar til tess? Tað verður ofta ført fram, at vit ongan møguleika hava [...] sama jabbi umaftur og umaftur tekur ongan enda - sum Hitler segði einaferð, at sigur tú eina lygn nóg ofta, so trýr fólk henni til endans. Og hesi orð Hitlers eru uttan iva so sonn, sum tey eru søgd. Um ein

um nøktandi prísir ella tíðarásetingar ikki fáast, ja, so verður ein hildin at vera frekur. Alt ov ofta hava føroyskir millumleverandørar eina støðu sum monopol. Yvirhøvur mugu vit leggja okkum eftir at