skiljing og endurnýtslu av burturkasti í byggivinnuni. Articon hevur seinastu tíðina arbeitt við at varpa ljós á burturkast og endurnýtslu millum starvsfólkini. Fyritøkan vil í størri mun at skilja burturkastið

gott, hugnaligt og, serliga, spennandi. Í teimum góðu, hugnaligu og spennandi løtunum varpaði Asfalt ljós á bæði tað góða og tað ringa í føroyskum tónlistarligum høpi – og tað ræðuliga í lokalpolitiskum høpi

kend útlendsk tónleikanøvn til Føroya at spæla, er Asfalt eitt føroyskt tiltak burturav, sum varpar ljós á dygdina í føroyskum tónleikalívi. Teir fimm stigtakararnir til Asfalt,

skjølunum. Svensku ákærurnar hava annars verið sera loyndarfullar, men lekin hevur knappliga varpa ljós á fleiri smálutir í vitnisfrágreiðingunum. Eitt vitni er endurgivið fyri at siga: »Eg havi hoyrt,

Hjalmar var av lyndi bjartskygdur og ágrýtin, heimið í Brekkugøtu var eydnusælt og lívsleiðin tyktist ljós. Men so líðandi var umskifti í Brekkugøtu. Seint á heysti í 1939 fer Hjalmar við “Tjaldrinum” til

undir lið hansara eftir kravi marknaðarins. Tað var tað sum hendi tá ið Sjóvinnubankin sá dagsins ljós, og sum Finnbogi Arge segði um núverandi Føroya Banka undir viðgerðini á Løgtingi hendan dagin, so [...] i og her er tað, at veruliga svarið kanska liggur uppá, hví uppskotið nakrantíð hevur sæð dagsins ljós (?) Tað er kanska ikki óhugsandi, at Bankin óbeinleiðis er upphavið til uppskotið, so heitur sum stjórin

Heldur ikki var tað nakar, sum spurdi eftir visjónunum – held­ur ikki manglunum upp á vi­sjón­ir. Ljós var ikki nógv at hóma. Fyri nógv av teimum, sum við­gjørdu og vóru tætt at krepp­uni, hevur hugtakið

Astrup Hansen, frá Vikuskiftis Sosialinum, sum kemur á gøtuna í kvøld. Í farnu viku varpaði Sosialurin ljós á brádliga skiftið í valdsjavnvágini í nevndini í Ognarfelag Tryggingartakaranna og TF Holding, sum

savnandi og hollu stórusystur. Móðurin Katrin hevur mist sína fyrstføddu serstøku blómu. Hon bar ljós við sær, og nú tit og vit øll syrgja, er hennara navn okkum ein áminning um vón og framskygni. Eg

um fyri at nøkta sín sølutørv. Tá tær sonevndu menningarferðirnar (dannelsesrejserne) sóu dagsins ljós, kom tann hugurin vit í dag hava til at ferðast helst eisini upp í myndina. Endamálið við ferðini