seinastu tíðina. Millum hesi eru eitt nú Noreg og Svøríki, sum hava heitt á yngra ættarliðið um at ansa sær - ikki savnast í stórum bólkum og halda ásetingar um smittuverju.

vart tey gomlu og veiku. Landsstýrið valdi at lata landið upp aftur, og segði aftur tá, at vit máttu ansa eftir teimum gomlu og veiku; eldraøkini tóku aftur ábyrgd. Eldraøkini hava biðið um vegleiðingar,

læra tey, hvørjum tey skulu ansa eftir á vegunum. – Tað er tíbetur sjáldan, at børn í føroysku ferðsluni fáa skaða, og hetta er millum annað tí, at foreldur duga væl at ansa eftir teimum, og hesum skulu

kanningarnar lata upp klokkan 17, so fara fólk at stilla seg í bíðirøð um 16 tíðina. Ansni er sett at ansa eftir bíðirøðini, og tá klokkan verður 19. verður bíðirøðin steðgað. Hetta merkir, at øll tey, ið

r, eisini um úrslitið er negativt. Støðan er álvarsom, og tí er tað eisini týdningarmikið, at vit ansa sera væl eftir, sigur Heilsumálaráðið. Minst til sóttarhaldið Leiðreglurnar fyri sóttarhaldi eru ikki

Heilsumálaráðnum. – Føroyar gerast nú eitt av teimum londunum, sum hava flest smittað fyri hvønn íbúgva. Ansa vit ikki eftir nú, so gerst hetta talið bara størri, sigur Heilsumálaráðið. Nógv eru smittað á ólavsøku

til ber at kanna seg fyri covid-19. – Tvøroyrar kommunu heitir tí á fólk um at taka serlig atlit og ansa sær í ferðsluni, nú bíðirøðin til korona-kanningar á Suðuroyar Sjúkrahús er voksin oman í býin, skrivar

tilmælini í nóg stórum álvara. – Tað var staðiliga og inniliga heitt á føroyingar áðrenn ólavsøkuna um at ansa sær og taka atlit til tilmælini, fyri at smittan ikki skuldi breiða seg. Tí hann (red. Pál Weihe)

ólavsøkuna. Les eisini: Allar veitslur eiga at verða útsettar Og eitt øki, har hann heldur, at vit eiga at ansa serliga væl eftir hesa næstu vikuna, er tá ið ítróttarkappingar eru, og har nógvir áskoðarar eru. [...] rópa og skrála. Men fara áskoðarar til fótbólt, ella annan ítrótt hesar næstu dagarnar, eiga fólk at ansa serliga væl eftir soleiðis at tað eru tveir metrar ímillum fólk. – Vit eiga at taka støðuna í fullum

greiði á, hvussu tað hilnaðist, sigur Pál Weihe. Og tað einasta, vit kunnu gera til tá, er at vit ansa serliga væl eftir, og tí eiga vit at avmarka sosialu samveruna, leggur hann afturat.