m. Hóast Janus nú fyllir 75 ár, er hann sera virkin, hann spælir fótbólt, rør út, hevur dunnur og seyð. Ætlanin var at halda føðingardagin, men vegna verkfallið er hann burturstaddur.

var kr. 600 kr um mánaðin. Tað var ikki so galið. Ein slíkur garður hevði 20 kýr, men ikki nógvan seyð. Síðan fór Janus at rógva út í Grindavík. Fiskað var við línu og gørnum. Hann fór síðan við íslendskum

skrásett. Ognarjørð, kleysturjørð ella aðalsjørð eru ikki við í jarðarbókini. Bókin sigur eisini nakað um seyð, neyt, svín ella annað, sum leigulendingar brúktu og høvdu skyldu at uppihalda og lata kongi leigu

Íslandi um miðja farnu øld ella nakað fyri tað. Gudmundur og Sigrun Maria og familjur teirra fáast við seyð og liva av landbúnaði, men tann nýggja tíðin, sum er forvitnislig fyri ungdómin setur eisini sín dám [...] dreingjunum og øllum tí nýggja teir koma við. Hon sigur bygdardreingirnar vera køvisligar og bara tosa um seyð, neyt og ross og hevði ynskt, at teir lósu í bókum og høvdu skil fyri yrkingum. Mundi er ikki sum

menn, ið munnu hava hug til at vera heimagangandi, ansa eftir børnum, gera mat – og kanska fáast við seyð og gæs ella pjøssast upp á hús og urtagarð. Normarnir í verandi samfelagi høvdu sett ein slíkan mann

ndið ikki var so væl útbygt, sum tað er í dag. Seinnu árini hava tey búð á Strondum, har tey hava seyð og jørð. Dagurin verður hildin saman við familjuni.

at nú Jens Ingolv fer úr starvi, so hevur hann nógv at tríva í, eitt nú trøð í Havnardali og bæði seyð og ross. Eisini fær hann betri stundir at vitja synir og abbabørn. Borgarstjórin takkaði at enda fyri

Føroyar og til óvitatíðina. Man kennir seg kanska staddan upp í haganum í ferð við at laða torv, reka seyð ella hoyggja. Bæði foreldur, systkin, ja, øll familjan og kenningar fara framvið tí »innara eyganum« í

gøla fyri kortum havt við sær, at bøndur í einum ávísum øki hava verið noyddir at taka av neyt og seyð. Nýliga hava vit eisini frætt um trupulleikar av sama slagi bæði í Týsklandi og í Danmark, sigur Bjørn

at taka ábyrgd av øllum, sum gerast skuldi í heiminum. Og tað var ikki smáting, tí tey høvdu bæði seyð, neyt og handil. Sum ungur var hann bæði á háskúla í Havn og í Danmark. Har fekk hann vinir og hevur