At vit ikki kunnu okkara vøkru náttúru sum eina sjálvfylgju var eisini evnið í Miðsummarrøðuni hjá Onnu Mariu Fossá, plantufrøðingi, sum setti spurnartekin við, hvussu óspilt føroyska náttúran í veruleikanum
lívinum nærum fepurmerkt klemma New Ageismu, undirhalds-buddismu og eina umhvørvismu, ið saman við Onnu Faroesa innantómu samkomu prædikar um verðsins enda. Suckers. Vitonnur høvdu verið ígjøgnum alt hatta
lívinum nærum fepurmerkt klemma New Ageismu, undirhalds-buddismu og eina umhvørvismu, ið saman við Onnu Faroesa innantómu samkomu prædikar um verðsins enda. Suckers. Vitonnur høvdu verið ígjøgnum alt hatta
harvið gull. Føroyska kvinnulandsliðið er mannað við Henriettu Nielsen, Duritu Fríðadóttir Jensen og Onnu Mikkjalsdóttir. Eisini eitt føroyskt íkast var til liðið, sum vann silvur í liðkappingini. Tað var
doyði. Tá hendi tað, at mamma skiparan, Lísbeta, sum hevði mist mannin við Ruthland í 1916, spurdi Onnu Mariu, um hon ikki kundi fáa eitt av hennara børnum at vera hjá sær. Hon hevði mist tveir synir við
í Sandavági. Í 1919 førdi hann “Research” úr Sandavági og 1920-1922 “William Stephenson” hjá Marionnu Nielsen í Vestmanna. Hon var vanliga kallað Marianna hjá sýslumanninum. Hon var ein tann fyrsti
læra at seyma, og tað gjørdi eg hjá skraddaranum, sum tá var í Gøtu, Palli Thomsen. Hann var sonur Onnu Højgaard, ættað úr Rituvík, og Tummas Thomsen, har Niðri. Tað var bert eg, sum var í læru tá. Men
Streymnesar. Ískoyti til fjórða part: Tá vóru umrødd Jetta og Per í Streymnesi. Tey fingu umframt Onnu Sofíu 10 børn. ----------- Komandi partur Hensia varð forlovað við Hendrikki Dahl í 1938. Men hetta
eini 30 børn í sunnudagsskúla, og tey vóru fimm fólk, sum høvdu hann um hendi. Serliga minnist eg Onnu Egholm, vanliga kallað Anna Norska. Hon var vermóður prestin Johannes Follend. Til Gøtu og retur Í
Per var beiggi Miu, sum fór til Vágs, sum umrøtt í seinasta parti. Hann var forlovaður í Hvalvík við Onnu Sofíu í Niðaru Geil. Ein túr hann kom av skipi, fekk hann at vita, at Anna Sofía var deyð. Tá segði [...] Niðristovu søgdu tey, at tað skuldi spøkja. Eitt kvøldið, tá eg var 16 ár, var eg farin til Hvalvíkar við Onnu Sofíu (Onnufíu). Tað var eitt sindur illfýsið. Vit fóru at kroka undir einum húsi, har Ólavur har
