avreitt til virkini. Hvat hendir? Stórreiðarin í Klaksvík Hanus Hansen, sum javnan hevur gramt seg um neyð og elendigheit, fer til teir, sum eiga hesar bátarnar og sigur, um vit fáa fiskin til Klaksvíkar,
varin, men útgangsstøðið má vera, at vit standa við opnum ørmum og vilja taka móti fólki, sum eru í neyð og flýggja frá teirra egna landi. Vit mugu lata tey skilja, at vit siga: Hjartaliga vælkomin. At fáa
hjá hvørjum øðrum, og arbeiðspláss, sum loyva børnum við í hesi undantaksstøðu. Hetta eru alt neyðloysnir, sum ikki kunnu halda fram. Sum skilst hevur lítið samband verið millum partarnar og lítið
ørindi fyri? Tað eru politikararnir, sum hava svikið, tá ið fólk mugu fara í miðlarnar at kæra sína neyð, tí at tað brádliga og óneyðugt verður bygt upp fyri húsum teirra. Ella tá ið friðarligar bústaðargøtur
forhøllina, har kioskin og telefonvekslarin var. Ein lesari ringdi til okkara í morgun og kærdi sína neyð vegna konuna, sum hevði verið til kanningar í hesu interimistisku loysnini í gomlu forhøllini. - Eg
Hendan rætt er tað ein rúgva av fólki í Havn í dag, sum ikki hava. Mong, mong fólk eru í stórari neyð, tí teimum tørva eitt stað at búgva. Hetta kunnu vit ikki liva við og hesa uppgávu skal ein so stór
gjøgnum fannirnar eins og ein høna fer gamla flagsandi sum eitt ótt. - Á halga Gudsmóðir, hon rópar av neyð. - Kommunistarnir taka meg skjótt! Og hvirlurnar harðna, og kuldin er beiskur. Og borgarin har á horninum [...] búki á tambi ? tá krossurin skein millum býttlingabørn? Hygg, konan í skinnkápu bjálvað fyri systrini neyð sína kærir: Fyrst koma teir grammir og gálva, og so koma aðrir... á, systir, eg eri so køld í nátt [...] Og hann fær sær upp í nevið ? - Hvar var tað, ið Katja lá.... Hey, hey! Skemt til viks ? og eingin neyð! Varið tykkum, fútakrákur, steingið allar hurðar brátt! - Hvør er hasin skræðugákur! - Fáið hann at
á veg út. - Vit hildu okkum so tætt at russiska skipinum, sum til bar, tí vit sóu í hvussu stórari neyð tað var, og eina ferð komu vit so nær, at vit vóru við at koma í trupulleikar. Tað var líkasum, at
leggja til rættis tilgongdina innan sjúkrahúsverkið. Enn einaferð verður gingið á gomlu gøtunum. Neyðugt er at miðsavna verður sagt. Og Tummas í Garði leggur afturat, at “Tað er heilt upplagt, at vit
má so kappingarnevndin taka støðu til. Sjálv leggur Eina afturat, at hetta sum so ikki er gjørt í neyð, soleiðis at Søljan kann fáa nøkur stig. - Sjálvandi er talan um eina kæru, men eg vil ikki siga,
