Svanhild Christiansen (g. Joensen), Bergljót Ihlen, Eyðbjørg Andrésen (gift í Onglandi), Jógvan við Ánna, lærari, og Tordis Helmsdal (búsitandi í Danmark) Aftasta rað f.v.: Durita Davidsen (g. Davidsen)
Sumberg Olsen, Pauli Mortensen, Eyðbjørg Joensen, Sólrun Midjord, Elisabeth Johannesen, Jógvan við Ánna (lærari), Sanna Waagstein Johansen, Anna Sofía Restorff, Marjun C. Joensen, Ása Joensen, Gunvør av
góður skóti, eins og tær dámdi náttúruna væl ? ein túr í hagan, í fjøruna at fanga krabbar ella í ánna at fanga síl. At syngja dámdi tær eisini ógvuliga væl, og fór tú saman við vinum tínum hvønn sunnudag
meldur av lívi. Tá vóru ikki garðar húsanna millum, men fleiri áarløkir, sum allir runnu í Skarðsánna; tann stóra lívsæðrin mitt í bygdini. Guðrun og eg vóru saman tíðliga og seint øll barna-og ungdómsárini
setti eftir seg tveir sjónligar varðar – tvær sera snøggar brýr – onnur har norðuri um Fossá og hin um ánna í Hósvík. Hann tilevnaði timburarbeiðið til forskalling, ið var gjørd so snildisliga, at hon kundi
dreingir fór hann at finna sær gentu. Ikki fór hann langt. Nei, tað bleiv ein gjáargenta hinumegin ánna, sum hann fekk sera stóran tokka til: Alt lívið var hann ongantíð í iva um, at hann hevði funnið ta
segði lítið, men var altíð í sving. Eg havi altíð kent teg. Vit vuksu upp í garðinum. Tú øðrumegin ánna, eg hinumegin. Eg minnist tá tú kom til Gráastein at búgva. Tá komu vit aftur at búgva á sama stað
og vit øll vistu, hvør ið helt sína hond yvir tær ? hann sum var klárur at taka ímóti tær hinumegin ánna. Sangurin, vit sungu uppi yvir tær fyri síðstu ferð ið sigur: Mær er sagt um ein stað í tí høga Har
spæliplássið uttan fyri húsini, túnið har vit plagdu at spæla bóltspøl, og bøin har vit runnu á, og ánna vestan fyri húsini, har vit plagdu at spæla í. Tú gjørdi nógv burturúr ommubørnunum, tú hevði eitt
umleið 30.000 onnur ikki komin afturíaftur. Ráðharrin sigur, at bara í býnum Bogalay við Irrawaddy-ánna miðskeiðis í landinum hava 10.000 fólk latið lív. ST-umboðsstovan í grannalandinum Teilandi sigur
