tókst tær tíð til "at takka við okkum" sum vit plagdu at siga. Tú takkaði Gudi og baðst eina bøn - ikki eina "ramsu," - men eina livandi bøn, hvørt kvøld. Meg minnist, at tú við tínum sterku og eymu hondum [...] sá tað út sum at hesin barnaflokkur var tín lívs av-bjóðing. Eg merkti ongantíð at tú royndi at fáa okkum fram til lívsins hægstu og bestu størv. Men tað, sum var eitt og alt hjá tær var, at vit øll skuldu [...] trúgvi at hetta, saman við Gudsótta tínum, gjørdi alt so ómetaligt lætt og einfald. Hetta var loyndarmálið, kraftarkeldan. Meg minnist frá heilt lítilum, at tú hvørt kvøld, tá tú legði okkum at sova, tókst

virðiliga. Ikki er longri síðani, enn síðsta summar at hann málaði stakittið. Tú hevur verið kærleiksfullur við okkum øll, og vit tora at siga, at eftir at tú komst til trúgv á Harran Jesus, sum ein ungur [...] hevur verið ein stór gleði pabba, fyri okkum øll, at vit hava havt teg hjá okkum í so langa tíð, og at síggja hvussu væl tú hevur verið fyri, at tú minnist bæði tað sum nú hendir og tað sum fyrifórst fyri [...] ongantíð smæðst við at lata frá tær. Vit fara tí at senda tær hesa lítlu heilsan á 100 ára føðingardegnum, og vit hava verið ómetaliga glað fyri at hava havt teg her norðuri hjá okkum, og vóna, at vit fáa nógvar

við Agnes Louise kom prestur umborð at siga honum frá, at konan, Petrina, var deyð. Her var tað á sama hátt, at Petrina var við at fara til gravar, táið teir síggja skipið koma inn eftir fjørðinum, so Sigmund [...] nakað ungt. Men Lávus segði, at teir skuldu ikki verða sviknir av hesum dreingjum. Teir vóru vanir at rógva út við báti og vóru stakmenn at fiska. Tað var eisini skjótt, at Dias gjørdist av bestu fiskimonnum [...] mest ítøkiliga avleiðingin fyri gerandisdagin var, at tað gjørdist neyðugt at fara at dyrka korn. Tá vóru fleiri sornhús í Porkeri. Eitt sum hann minnist frá hesi tíðini er drílurin. Tað fekst bert rugur

hesi vinnuni so leingi, at eg kenni arbeiðslagið, og tí veit eg nær eg skal vera klárur aftur. Soleiðis sleppa teir niðri á jørðini eisini frá at rópa á meg fyri at fáa meg at byrja at arbeiða aftur. Ikki [...] frá jørðini av. Víðari greiðir Andreas frá, at grundin til, at tað krevst loyvi til at føra ein krana er, at tað er nógv at halda skil á. Hálar tú skeivt, so kann kranin koppa, eisini um vektin ikki er [...] eg siti. Eisini sigur Andreas, at hann so høgt uppi sær væl, at fólk ofta eru sein á veg, og er hetta nakað hann leggur merki til. Beint undan klokkan átta er so at siga proppur í allastaðni. Og so aftur

verður ikki longur at síggja í HB troyggjuni. Hann boðar í dag frá, at hann gevst við at spæla fótbólt á hægsta stigi í Føroyum. - Jú, tað er satt. Eg havi tikið eina avgerð, um at stilla gaggurnar uppá [...] kroppurin byrjar at siga frá, sigur Andrew av Fløtum við in.fo. Tað hevur ljóðað í eina tíð, at HB og Andrew ikki kunnu koma ásamt um eitt samstarv fyri komandi kappingarár. Andrew hevur tó ikki hug at royna nakað [...] nakað annað felag. - Tá eg eri givin í HB, so eri eg givin sum heild, sigur Andrew av Fløtum at enda við in.fo. Andrew hevur vunnið seks FM heitið við HB. Hann hevur eisini spælt við Fremad Amager í Danmark

grót­brotið, tað var ein øgiligur kampur, so at Lea, sum sat í bilinum, mátti útum fyri at síggja ordiliga, hetta var við sleingitráðu og leingi vardi kampurin, men at enda vann Andrias og hálaði hetta kempu [...] ein maður datt av kaikantinum á bláman, hann dugdi ikki at svimja og byrjaði at søkka. Andrias, sum tilvildarliga kom framvið, sá at ikki var tíð at fara eftur báti ella nøkr­um øðrum og fór sum eitt fok [...] Elias ovastur, tað var ringt at ganga, tí kavin var so stórur. Við eitt, so síggji eg ikki Andrias, eg haldi so, at hann er í farin afturundur onkunstaðni og bíði so til at hann skal koma undan aftur, eingin

ikki bara sum at siga tað. Tað vórðu av kirkjuni settar so nógvar treytir, sum at grøvin mátti vígast, og at hon skuldi stikast inn, at hetta bleiv av ongum. Andrias góðkendi heldur ikki, at tað var munur [...] væl. Nógv hava spurt, um hon fer at koma út í bók. Tað kann vera, men tað fer at taka tíð. Men tað verður eisini um­hugsað at fáa hetta tilfar sam­skipað, so tað verður at­komandi hjá øllum. Hetta skuldi [...] alment kent, at tikið er burtur av kirkjugarðinum kanska mitt í 20. øld fyri at breiðka Dr. Jacobsensgøtu. Tá vóru gravir uppgrivnar, og leivdirnar vóru fluttar. Men hetta er ikki fyrstu ferð, at hetta er

bygdini, gjørdist heimamaður og á tann hátt komu vit at síggja hann dagliga. 100 ár er ein øgiligur aldur í Oyndarfirði. Ongin veit um at siga, at nakar annar enn Andrias hevur livað so leingi í Oyndarfirði [...] hann roknaði við at gerast eins gamal og pápin. Nei, tað hevði hann ongar vónir um. “Eg skal lata væl at, um eg gerist 50,” legði hann stutt aftur at. Mítt ættalið av sama kyni minnist serliga Andriast [...] seg spakuliga frameftir, og eg haldi, at hann uttan at vita tað sjálvur vakti okkara evni at vera ærukærir, nakað sum er galdandi í øllum lívsins viðurskiftum. At vera ærukærir snýkir seg inn í øll mannsverk

uppiborið”, segði hann. Hann plagdi, sum tann eldri av okkum, at formana mær um ikki at vera ov ótolnan og bersøgnan - og eg haldi, satt at siga, at honum hevði helst ikki dámt hesa greinina heldur – tó um [...] hann at vitja. Og hann læt væl at. Har var góður sangur og talur, og frá teim uttan fyri fekk hann at vita, at hesi kristnu vóru góðir og friðarligir samfelagsborgarar. Ein kemur her beinanvegin at hugsa [...] tær” segði hann “At eini 50 ung eygu stara at tær, sum vilja hava nakað nýtt at vita. Tey eru moyr. Eru júst komin frá mammu síni. Merkja tey, at tú góður við tey og hevur nakað gott at borðreiða við. So

nevna: »Individets ret til at pleje sin egenart« og til tað krevst: »at man har sine meningers mod«. Tað eru tað tíbetur nøkur ? um fá ? sum hava. Eftir er bert at siga, at vit eru fleiri, sum við áhuga [...] einari afturundirgerð av skálkabrosi. Fyri so í seinasta broti, at fáa teg at gletta á tonn, ella bresta út í at flenna. Tílíkt situr, og tú minnist tað. André hevur týtt fleiri bøkur úr upprunamáli, og eisini [...] ørilsi eg hugtikin at henni leit, hvørt orð og hvørt eygnabrá at hjartanum neit??« Tað gróði um gangandi fót. Jóhan Petur gav rís og avmarkað rós. Tó fekk ein teirra skoðsmálið: at vera eitt lítið geni